De klassieke Grieken gebruikten een relatief eenvoudige vorm van architectuur, genaamd " post- en - latei " constructie. Post- en - latei verwijst naar hoe een architectonische structuur ondersteunt gewicht - in de Griekse architectuur en andere oude culturen , twee verticale palen ondersteunde een horizontale latei , een beetje zoals een deuropening
Post - en - latei constructie niet kan steunen . veel gewicht - als er te veel druk op het midden van de latei , zal de latei breken . Dus de Grieken gebruikten colonnades , reeks kolommen om het gewicht van het dak te ondersteunen .
Voorbeelden van post- en - latei bouw in klassieke Griekse architectuur zijn de Dorische tempels van Paestum , de tempel van Artemis in Corfu en de Parthenon. Het Parthenon is inclusief twee colonnades : de buitenkant is geringd kolommen , terwijl het interieur kamer, of " cella , " heeft zuilen aan de voorkant en achterkant
Architecturale Orden en Verhoudingen
Er zijn twee soorten van de klassieke Griekse orden : . Dorische en Ionische . Doric eenvoudiger en algemeen kraker - de verhoudingen van kolomdiameter kolom in hoogte 7 : 1 . Ionische zuilen zijn langer ( de kolom proporties zijn 9 : 1 ) , en de top is begrensd door een scroll - vormige hoofdstad heet een slakkenhuis . De Propylaia van de Akropolis in Athene , door de architect Mnesikles is een voorbeeld van de Ionische orde . ( Het Parthenon ' s buitenkant is Dorische )
De Corinthische orde ontwikkeld tijdens de laat-klassieke periode, die is zeer vergelijkbaar met de Ionische , maar beschikt over een kapitaal gesneden een bundel van acanthusbladeren in plaats van een slakkenhuis .
de verhoudingen van elke Griekse architectonische orde echo het belang van verhoudingen in Klassieke Griekse figuratieve beeldhouwkunst. Zoals Galen merkte op Polykleitos ' Doryphoros ( Spearbearer ) 450-440 BCE : " [ Doryphoros ] houdt schoonheid niet bestaat in de commensurabiliteit of " Symmetria " [ dwz . , proporties ] van de bestanddelen [ van het lichaam ] , maar in de commensurabiliteit van de onderdelen , zoals die van de vinger tot vinger , en van alle vingers naar de handpalm en pols , en van die van de onderarm , en van de onderarm naar de bovenarm , en in feite , van alles met alles , net zoals er geschreven staat in de Canon van Polykleitos " .
Meetgereedschap
Griekse meeteenheden werden ook op basis van menselijke lichaamsdelen . De " dactylos , " bijvoorbeeld , is de breedte van een vinger
Griekse wiskundigen ontwikkelden geavanceerde tools voor het meten van grote objecten ( zelfs astronomische afstanden ) en landmeetkundige instrumenten - . hoewel Grieken nam de ontwikkeling en het gebruik van deze tools , hun precieze aard is niet altijd bekend bij de moderne geleerden . Toch , zoals gereedschappen geholpen bij de bouw van Griekse architecturale wonderen , zoals het Parthenon , waar de Grieken gemeten , geknipt en gesneden van de elementen van het gebouw vóór het oprichten van hen met hefbomen en katrollen .
Marble
de Atheners van de Gouden Eeuw ( ook bekend als de Eeuw van Pericles ) gebruikt Pentelic marmer - marmeren verzameld uit Mt. Pentelikon , iets ten noordoosten van Athene . Pentelic marmer is wit met een vleugje geel ( waarvan het materiaal gloed maakt warm in de zon ) , en zonder strepen .
Pentelic marmer is een bijzonder hard soort marmer , en de Grieken vaak moeilijker gereedschappen voor marmer carving dan later culturen gebruikt .
carving Gereedschap
Griekse beeldhouwers voornamelijk gebruikt de hamer en beitel om uit te spitten de basis vormen van een sculptuur . Een beitel is metalen staaf met een scherpe rand en de beeldhouwer hamers de beitel om steen te snijden.
Echter , hamer en beitel laat een ruw oppervlak , zodat de Griekse beeldhouwer zou glad met een schurend schuurpapier steen voor de goede creëren curven die Griekse beeldhouwers zijn zo beroemd om is. Na het schuren , de beeldhouwer die een iets zachtere steen te polijsten toe te voegen , ook wel patina
Sommige Klassieke Griekse beeldhouwers ook getrakteerd hun werken met een afdichtmiddel om een gloeiende effect te creëren ( dit proces heette " . Ganosis " )
de klassieke beeldhouwer Praxiteles eerst gebruikt de " . rokerige " stijl begiftigd door ganosis . Praxiteles wilde zacht licht en schaduw , dat stroomde langs de contouren van zijn figuratieve sculpturen te creëren .
Gegoten Brons
Buiten marmeren beeldhouwwerk gemaakt voor de architectuur ( zoals de Akropolis van Athene) , de Grieken creëerde veel bronzen sculpturen . Veel Griekse bronzen beelden zijn verloren , zoals later beschavingen gesmolten ze naar beneden om het metaal in tijden van oorlog te hergebruiken . Een paar bronzen verloren in scheepswrakken en teruggewonnen bij de moderne tijd staan in musea
De Oude Grieken gebruikten de " . Indirecte verloren was " techniek voor het bronsgieten . Vele culturen afzonderlijk ontwikkelde de verloren-was -proces , en het is bijzonder effectief voor metalen beelden . De verloren-was -proces omvat een positieve en negatieve mal . De beeldhouwer creëert een positief beeld en maakt vervolgens een cast ( meestal van gips of klei ) . Het positieve beeld wordt dan geplaatst in de negatieve vorm , met een dunne laag was tussen hen. Pinnen houdt de positieve nog in de negatieve en de caster toegepaste warmte om de was weg te smelten . De caster giet dan brons, waarin en creëert een holle sculptuur .