Misschien wel de meest bekende innovatie van Elizabethaanse poëzie is de Elizabethaanse , of Engels , sonnet . Thomas Wyatt , een hofdichter voor Henry VIII , introduceerde de Italiaanse sonnet naar Engeland , maar Henry Howard , Graaf van Surrey , herwerkte het in zijn typisch Engels vorm . Elizabethan sonnetten zijn geschreven in jambische pentameter en bestaan uit 14 regels , vaak verdeeld in drie kwatrijnen en een couplet . De regels rijmen met behulp van een schema: abab cdcd efef gg. De eerste acht regels zijn de " octet " genoemd en de laatste zes lijnen zijn de " sextet . " Elizabethaanse sonnetten vaak voorzien van een bocht , of ' volta ', tussen het octet en sextet , waar het geïntroduceerd in het octet materiaal wordt gezien vanuit een ander perspectief in het sextet . In sommige sonnetten , deze beurt komt in de laatste couplet , zoals in William Shakespeare 's Sonnet 130 , " My Mistress 'Eyes Are Nothing Like de Zon " Elizabethaanse sonnetten verschijnen ook in het drama van de tijd , zoals in het begin van " Romeo en Julia . "
leeg vers
Hoewel jambische pentameter was gebruikt in het Engels poëzie sinds de Middeleeuwen , de graaf van Surrey gebruikte het op een nieuwe manier in zijn vertaling van Vergilius ' " Aeneis " : Hij verliet de lijnen unrhymed . Deze dichtvorm , genaamd " leeg vers , " heeft het voordeel van het vrijmaken van de dichters van de last van gedachten te herformuleren , zodat ze rijmen en werd gehouden door sommigen gezien als de meest pure benadering van de natuurlijke menselijke spraak zijn. In het Elizabethaanse tijdperk juiste , leeg vers was Shakespeare en Christopher Marlowe's meter van de keuze voor drama ; het gaf toespraak een ernstige , verhoogde toon, terwijl proza om te worden gebruikt voor mensen met een lagere sociale rankings en voor comedy . Leeg vers volhardde in populariteit ver voorbij het Elizabethaanse tijdperk , die worden gebruikt door dergelijke opmerkelijke werken zoals John Milton 's " Paradise Lost " en William Wordsworth 's " Prelude . "
Shaping the Present met het verleden
Hoewel de term "Renaissance " niet werd gebruikt tot in de 19de eeuw , het nauwkeurig beschrijft ten minste een kenmerk van Elizabethaanse literatuur : het zelf vaak gezien als het geven van " wedergeboorte " van de klassieke kwestie in te luiden een nieuwe tijdperk van de literatuur in het Engels . Deze kwaliteit is misschien wel het gemakkelijkst te zien in de toe-eigening van het verleden . Sir Philip Sidney maakt gebruik van de conventies van de klassieke poëzie in zijn sonnetten , zoals zijn aanroeping van de muze in " Astrophil en Stella " : " Dwaas , zei mijn Muse mij , looke in uw hart , en schrijven. " Ook op zoek naar achteren , Edmund grootste werk Spenser 's , het epische ' Faerie Queene , "is vol archaïsmen - " . genaamd " opzettelijk oud uitziende spelling of syntaxis , zoals" yclept " want Hij gebruikt deze om het gevoel van een eerdere , minder verwend rijk te creëren in waarin hij zijn allegorische geschiedenis van Engeland kunt instellen
dubbele Entendres
Deze discussie zou niet compleet zijn zonder een vermelding van Elizabethaanse poëzie grote liefde van dubbelzinnigheden . woorden of zinnen die een goedaardige letterlijke betekenis hebben , maar ook een tweede connotatie - meestal een seksuele ene . In Act 3 , scène 1 van " Hamlet ", bijvoorbeeld Hamlet regisseert een polemische tirade op Ophelia , en vertelt haar : "Ga naar een nonnenklooster : waarom zoudt gij een /fokker van zondaars " Op een letterlijk niveau playgoers deze regel verzoeken mij te interpreteren : Hamlet is bezorgd over Ophelia en wil haar beschutting tegen de wereld en van de mensen . Maar in Elizabethaanse jargon, " nonnenklooster " betekende " bordeel . " Dus Hamlet tegelijkertijd beledigt Ophelia . Deze dubbelzinnigheid is in overeenstemming met Hamlet's waanzin - . Al dan niet geveinsd of