De relatie tussen de Witte Patrons & de schrijvers van de Harlem Renaissance

Tussen 1919 en de Grote Depressie , de Afro- Amerikaanse schrijvers veranderde het literaire landschap van de Verenigde Staten . Gecentreerd in Harlem , publiceerde ze poëzie, fictie , essays en boeken die raciale identiteit onderzocht , uitgedaagd racistische stereotypen en gevierd Afro - Amerikaanse cultuur. Tijdens deze periode , veel blanke Amerikanen geleerd over Afro-Amerikaanse ervaringen en perspectieven voor de eerste keer . Sommige rijke blanke patroons omarmd deze literatuur en gesteund. Echter , de relatie tussen de witte patroons en Harlem Renaissance schrijvers uitgevoerd raciale en politieke bagage . Financiering

Rijke witte patroons gaf Harlem Renaissance schrijvers onkostenvergoeding reizen , onderzoek en wonen. Zonder deze financiële bijdragen , vele literaire werken misschien nooit hun weg naar afdruk gevonden . Soms , witte patroons onderhouden van persoonlijke relaties met schrijvers . Bijvoorbeeld , Charlotte Osgood Mason donaties van vele individuele kunstenaars , met inbegrip van Langston Hughes , Zora Neale en Claude McKay , volgens Cary D. Wintz en Paul Finkelman in de Encyclopedie van de Harlem Renaissance . Wit patroons zoals Mason schonk ook geld aan instellingen opgericht door Afro - Amerikaanse kunstenaars , zoals de Negro Art Institute .
Versterking Stereotypen

Hoewel witte patroons hielp Harlem Renaissance schrijvers , hebben ze niet altijd hun artistieke en politieke onafhankelijkheid te respecteren . Sommige patroons geprobeerd om Afrikaans- Amerikaanse literatuur te maken van stereotypen . De Encyclopedie van de Harlem Renaissance merkt op dat Mason eiste een " primitieve " schrijfstijl van haar prot é g é ; s . In feite , Langston Hughes afgesneden banden met haar toen ze probeerde hem te weerhouden van het politieke poëzie. Mason maakte ook haar financiering van de Negro Art Institute afhankelijk schrijvers produceren van " primitieve " schrijven , volgens de Encyclopedie van de Harlem Renaissance .
Beweren eigendom

Harlem Renaissance schrijvers werkten over hun literaire werken , alleen te vinden dat sommige witte patroons beweerden te bezitten hun schrijven. Wanneer Mason gefinancierd Zora Neale 's folklore onderzoek , schreef ze een contract verbiedt publicatie en beweren al het materiaal van haar was , zegt een artikel getiteld " Het probleem van het Witte Patronage : Charlotte Osgood Mason en Zora Neale " aan de Universiteit van Virginia's " Zora Neale Hurston 's muildieren en Mannen en E - Project website " .
critici als Patrons

Literaire critici en bekende schrijvers zoals HL Mencken bevorderd Harlem Renaissance schriftelijk witte publiek en hielp Afro - Amerikaanse schrijvers ontmoeten potentiële uitgevers . Terwijl witte critici oprecht geprobeerd om het zwarte schrijven en cultuur te bevorderen , veel de neiging om het te schilderen als " primitief " en " emotioneel. " Hoewel deze witte critici omarmd " primitivisme " als een positieve eigenschap , hun mecenaat ingevoerd in culturele stereotypen . Ook behandelde de Harlem Renaissance als een culturele beweging in de eerste plaats voor witte mensen om , in tegenstelling tot een manier om Afro-Amerikanen machtigen genieten .
End of an Era

De relatie met witte patroons eindigde abrupt als geld op was droog tijdens de Grote Depressie . Toen de beurs crashte in 1929 vele witte patroons nam financiële hits. Zelfs degenen die relatief ongeschonden overleefd brachten hun geld meer voorzichtig , en dat betekende dat het afsnijden van fondsen om Harlem Renaissance schrijvers . De extreme armoede in Harlem vonkte ook misdaad en geweld , en witte patroons gevlucht .