Campbell's Vier typen van moreel redeneren

George Campbell was een Schotse filosoof en theoloog, die in de 18e eeuw leefde . De drie speerpunten van het filosofische denken Campbell's waren taal , theologie en retoriek . Een van zijn bekendste bijdragen op het gebied van retoriek was Campbell's vier soorten van moreel redeneren , die hij verwoord in zijn boek " De filosofie van de retoriek . " Campbell gelabeld zijn vier types van redeneren als " moreel ", omdat hij vond dat , als gevolg van de retorische deugdelijkheid van zijn redenering , zou een publiek een morele plicht om zijn argumenten te accepteren , tenzij er een beter argument tegen het zou kunnen worden gepresenteerd. Ervaring

De eerste van Campbell's vier types van moreel redeneren is "ervaring . " Zoals de titel al doet vermoeden , is "ervaring " op basis van onze eigen waarneming en observatie. Campbell was van mening dat door middel van trial and error , onze eigen ervaring in retoriek zal ons geluid en gerechtvaardigde argumenten te versterken . In tegenstelling , zal de ervaring onkruid uit de zwakke of ondeugdelijke argumenten die we maken, het verbeteren van onze algemene retorische vaardigheden .
Analogie

Het tweede type van Campbell 's theorie van moreel redeneren is " analogie . " Campbell gecontrasteerd retorische analogie met ervaring , te beweren dat " analogie " is gebaseerd off van onze indirecte ervaringen , zoals hypothetische gedachte. Campbell stelde dat talrijke analogieën worden gebruikt in retoriek , omdat een enkele analogie veel gemakkelijker kan worden verslagen door een tegenstander . Campbell stelde de retorische gebruik van analogieën in de eerste plaats als een argumentatieve verdediging in plaats van een middel om onze eigen argumenten te versterken .
Getuigenis

De derde van Campbell's vier soorten van moreel redeneren is ' getuigenis . " Dit is een vorm van retorische redeneringen gebaseerd off van de ervaringen van anderen . Net als met onze eigen ervaringen , kunnen we ons wenden tot de ervaringen van anderen met het oog op onze eigen argumenten te versterken . Behalve voor de gevallen waarin een gegeneraliseerde conclusie is via een experimentele studie , Campbell was van mening dat de getuigenis van anderen is een sterkere retorisch instrument dan onze eigen ervaring .
Berekening van Kansen

het laatste type van de Campbell 's theorie van moreel redeneren wordt bestempeld als de " berekening van de kansen . " Wanneer de andere drie soorten moreel redeneren zijn onvoldoende voor een argument , kan de discussiant wenden tot de wiskunde om een argument te versterken . Omdat wiskunde objectief, Campbell's " berekening van kansen " werkt als een fail -safe in retorische debat . Door wiskundig analyseren van ervaringen uit het verleden in het kader van dit betoog kan de discussiant een statistische kans te creëren ter ondersteuning van het argument wordt gemaakt .