Baby TV kijken voor zeer korte periodes , of helemaal niet. Wat ze zien is meestal kleur en geluid , zonder context of betekenis . Door de leeftijd van twee en een half , maar de kinderen zijn geworden actieve kijkers en kan cijfers herkennen en begrijpen van eenvoudige verhalende concepten als oorzaak en gevolg . Ze zijn waarschijnlijk te imiteren wat ze zien op televisie . Peuters voelen zich aangetrokken tot snel bewegende stripfiguren , geen geweld , maar omdat er zo veel van de snel bewegende personages in cartoons zijn betrokken bij gewelddaden , peuters die tv kijken kan worden verwacht dat gewelddadige personages en scènes te zien .
Older Children's Reaction
van pre - school , kinderen ontwikkelen groter vermogen om alle elementen van de televisie verhaal te begrijpen . Ze begrijpen wanneer gewelddadigheden voordoen. Zij kunnen ook in staat zijn om de context waarin het geweld op televisie optreedt begrijpen , maar kunnen hun shows zo terloops dat ze niet aan de context waarderen kijken . Terwijl de kinderen fungeren vaak scènes die ze hebben op de televisie zag , de meeste zijn waarschijnlijk niet veel meer geweld in hun spel te worden omwille van hun tv-weergave. Kinderen die emotioneel gestoorde of het leren van een handicap kan echter een toename van gewelddadig gedrag na het bekijken van gewelddadige televisie te laten zien. Sommige studies hebben ook aangetoond dat kinderen worden blootgesteld aan een groot deel van de tv-geweld hadden meer kans om gewelddadige volwassenen worden.
Media Verantwoordelijkheid
Kinderen zijn niet noodzakelijkerwijs aangetrokken tot geweld. In plaats dat ze worden aangetrokken door de snelle bewegingen en productie eigenschappen die inherent zijn aan gewelddadige scènes . Oudere jongens kunnen ook niet worden getrokken om neiging tot geweld als een held , maar in plaats daarvan om de kracht van de held . Auteurs van een Canadese studie Network Media Awareness beweren dat televisie schrijvers en producenten gemakkelijk kunnen inspelen op deze tendensen , zonder toevlucht te nemen tot gewelddadige televisie , het creëren van verhalen met sterke karakters die zich bezighouden met snel bewegende sequenties , zonder het uitvoeren van een gewelddadige handelingen op alle. Filmmakers en acteurs , zoals Sarah Michelle Geller die Buffy gespeeld op Buffy TV's the Vampire Slayer , vaak verdedigen hun werk , aan te dringen dat er geen bewezen verband tussen geweld op televisie en het gedrag van kinderen .
Anders Bekeken
in de Media Geweld Mythe , Richard Rhodes stelt dat vrijwel alle studies koppelen gewelddadige kijkervaring tot gewelddadig gedrag bij kinderen zijn gebrekkig. In het doen van hun onderzoek , hoeft onderzoekers geen duplicatie van de volwassen toezicht omgevingen waarin kinderen meestal spelen , in plaats waardoor ze spelen zonder inmenging na het bekijken van gewelddadige televisie. Dit verschil tussen het experiment en het echte leven is genoeg om rekening te houden met de zeer kleine toename van gewelddadig gedrag onderzoekers record voor de kinderen na het bekijken van gewelddadige televisie. In feite , Rhodos citeert internationale studies die aantonen dat het bekijken van tv- geweld heeft een louterend effect en kan zelfs leiden tot een daling van de gewelddadige acties van een samenleving ' .
Beperking van de blootstelling aan geweld
Ouders kunnen het negatieve effect dat het bekijken van gewelddadige televisie heeft op kinderen te beperken door het monitoren van het bekijken van kinderen , het bespreken van televisie-inhoud met hun kinderen , het beperken van de duur van de uitgezonden kinderen kijken en het bevorderen van niet-gewelddadige waarden . Onderzoeker Dimitri Christakis dringt erop aan dat de invloed van de televisie is niet allemaal slecht is en dat zelfs de programmering , die niet in overeenstemming is met de waarden van een ouder kan een kans om het openen van een dialoog met de kinderen.