Een toneelstuk is geschreven met de auteur of toneelschrijver beslissen wat elk karakter zal zeggen in bepaalde situaties . Er zijn twee belangrijke manieren vertegenwoordigen deze ; de eerste is om de naam van het personage direct schrijven in het midden van de pagina en dan zijn dialoog onder te beginnen bij de linkermarge . Dit heeft als voordeel dat het duidelijk wie de lijn is naast en zorgt voor eenvoudige volgen van het spel tijdens de repetitie .
Echter , de meest voorkomende vorm in toneelliteratuur is met de naam van het personage aan de linkerkant, en dan zijn dialoog uitgelijnd met de TAB naar rechts. Dit is er minder verspilling van ruimte op de pagina en meer dialoog kan worden gemonteerd . Naast de dialoog, de toneelschrijver in verschillende richtingen cursief of haakjes gezet . Deze aanwijzingen kunnen omgaan met emoties en bewegingen die de betekenis van het spel . Regieaanwijzingen moet tot een minimum worden beperkt , echter, zoals in het algemeen in een gepubliceerde toneelstuk , regie-aanwijzingen in cursief zijn die van de eerste directeur van dat spel .
Screen Play
Het schrijven van een scherm te spelen verschilt weer van een toneelstuk . Schrijvers van het scherm speelt hebben oneindig veel meer vrijheid om de bezienswaardigheden en geluiden van de natuur in hun schrijven te nemen . Screen spelen schrijvers aan de ene kant zijn vrij om hun spel buiten of naar exotische instellingen nemen , maar betekenissen en nuances zullen subtieler zijn. Bijvoorbeeld, zou een filmscène een camera panning over een smerige straat als een stomme verklaring van het gebrek aan sanitaire voorzieningen hebben .
Het afspeelscherm schrijver kan ook een routebeschrijving naar acteurs en regisseurs over hoe ze elkaar geloven rol en de scène moet worden gespeeld , maar in het einde , tenzij de toneelschrijver eigenlijk is de leiding van de productie , zullen bestuurders doen als zij dat nodig achten en acteurs hun personages te interpreteren .
het scherm voor het afspelen moet worden uiteengezet in soortgelijke wijze als de theatervoorstelling behalve dat de schrijver moet duidelijk onderscheid tussen scenes maken . Het schrijven van elke scène in zijn eigen mini screen play pakket zal elke verwarring te verduidelijken . Een duidelijke kennis van het leiden van technieken is een duidelijk voordeel als , bij het draaien van een roman in een scherm te spelen , kunt u scènes in de volgorde waarin een regisseur hen te filmen om de productie te versnellen regelen .
Radio Play
Een populaire vorm van toneelliteratuur in het begin van de 20e eeuw was het hoorspel . In dit genre , wordt het publiek gevraagd om de actie voor te stellen als ze aan de dialoog en de tell -tale geluiden van de acties in de toneelstukken luisteren . Een hoorspel schrijver heeft ook meer vrijheid in instellingen dan de toneelschrijver doet , als scènewijzigingen eenvoudig kan worden gedaan door het toevoegen van een verteller om veranderingen te beschrijven of het schrijven van de veranderingen van de scène in de dialoog. Play schrijven dient op dezelfde wijze ingesteld als podium speelt met enkele belangrijke verschillen . Karakter namen moeten worden vastgesteld op de linkermarge en bij voorkeur in hoofdletters om verwarring te voorkomen met de dialoog . Wanneer er een geluid in het spel , moet het script worden net als een personage zou zijn , maar in plaats van de naam van karakter , worden de letters FX geschreven . Op deze manier , de producent weet dat een effect moet worden ingevoegd .
Een goed idee voor hoorspelen , vooral komedies is door te dubbelklikken de ruimte tussen de tekens , zoals acteurs vaak ad lib lijnen die een bestuurder kan willen om script in het spel .
tot slot , de timing is belangrijk in een hoorspel . Een getypte A4-tje met enkele regelafstand dialoog zal duren meestal een minuut , maar zorg ervoor dat je de tijd van de sequenties en weten hoe lang de actie aan de lucht zal nemen .