1. Kinderlijke en religieuze plicht:Antigone voelde zich genoodzaakt haar heilige plicht als zuster te vervullen om de nagedachtenis van haar overleden broer, Polyneices, te eren. In de oude Griekse religie werd het als een zonde beschouwd om de overledene onbegraven achter te laten, omdat dit hen de juiste doorgang naar het hiernamaals ontzegde.
2. Respect voor de goddelijke wetten:Antigone geloofde dat de ongeschreven, eeuwige wetten van de goden, die zij 'de gerechtigheid die van de goden komt' noemde (Sophocles, Antigone), een hoger gezag hadden dan de decreten van Creon. Ze beschouwde het begraven van Polyneices als een daad van religieuze en morele vroomheid.
3. Opstand tegen tirannie:Antigone's verzet tegen Creons bevel kan ook worden gezien als een daad van verzet tegen wat zij beschouwde als zijn tirannieke en onrechtvaardige heerschappij. Het decreet van Creon was in strijd met de goddelijke wetten en het geweten van Antigone, waardoor zij in opstand kwam tegen zijn onderdrukkende autoriteit.
4. Familiebanden:Antigone's nauwe relatie met haar broer en de band van loyaliteit en liefde tussen broers en zussen waren van fundamenteel belang bij het vormgeven van haar beslissing. Hoewel Polyneices tegen Thebe (hun stad) had gevochten, weigerde Antigone hem in de dood in de steek te laten.
5. Eer en nalatenschap:Door Creon te trotseren en haar broer te eren, geloofde Antigone dat ze de eer van de familie hoog hield en hun nalatenschap in stand hield. Ze vond het cruciaal om de reputatie van Polyneices te verdedigen en ervoor te zorgen dat zijn ziel vrede zou vinden in het hiernamaals.
6. Persoonlijke integriteit en morele moed:Antigone's daden toonden haar sterke gevoel van persoonlijke integriteit en haar bereidheid om op te komen voor haar overtuigingen, zelfs ondanks zware straffen en sociale afkeuring. Ze gaf prioriteit aan morele principes boven persoonlijke veiligheid of sociale conventies.
Het is belangrijk op te merken dat de motieven van Antigone door Sophocles met aanzienlijke sympathie worden gepresenteerd, waardoor ze een tragische heldin van het stuk wordt. Haar overtuigingen over het belang van familiebanden, morele plichten en het naleven van de goddelijke wet zorgen voor haar uiteindelijke ondergang, maar benadrukken ook haar onwankelbare toewijding aan gerechtigheid, religieuze waarden en de heiligheid van familiebanden.