Griekse filosoof Aristoteles geloofde dat alle kleur bestond uit licht en donker . Renaissance schilder Leonardo da Vinci gebruikt idee van Aristoteles tot clair-obscur , een techniek waarbij licht en schaduw wordt gebruikt om dimensie te creëren ontwikkelen. Als je kijkt naar da Vinci 's Mona Lisa , dan kunt u zien hoe hij vertrouwt op wit en zwart , maar ook rood, geel , blauw en groen , om hem te helpen handtekening glimlach van Mona Lisa's maken .
Romantiek
In de 17e en 18e eeuw , kunstenaars ontwikkelden meer complexe benaderingen van kleur. Romantische schilder Eugène Delacroix geloofde complementaire kleuren , in plaats van licht en donker , creëerde de rijkste contrasten en schaduwen . Als hij wilde schaduw toevoegen aan rood , zou hij groen in plaats van zwart te gebruiken en , als hij wilde oranje donkerder , zou hij blauw toe te voegen . Dit gaf de bekendste schilderijen van Delacroix 's , waaronder Vrijheid leidt het volk en de Vrouwen van Algiers , een genuanceerde reeks tint en waarde .
Fauvisme
Op de begin van de 20e eeuw , werden kunstenaars meer geïnteresseerd in het emotionele potentieel kleur is . De Fauves , een groep onder leiding van de Franse kunstenaar Henri Matisse , bewonderde de manier waarop impressionisten Van Gogh en Gauguin had kleur expressief gebruikt . De Fauves --- hun naam betekent " Wild Beasts " --- inbegrepen Franse kunstenaars Andr & # xE9; Derain , Maurice de Vlaminck , en Georges Braque . Deze kunstenaars al verlaten naturalistische kleur in het voordeel van felle kleuren die zin kijkers zou emotioneel . In Matisse 's Green Stripe , een van rudimentaire schilderijen Fauvisme 's , Matisse schilderde de helft van het gezicht van zijn vrouw geel en de andere helft een huidskleur . Een groene streep gescheiden van de gezicht van beide kanten .
Modernisme
modernistische kunstenaars bleven kleur theorie in termen van emotie en perceptie te verkennen. Picasso name had een driejarige blauwe periode , waarin hij schilderde alleen in blauw, het sonderen van de reeks stemmingen een kleur kon uitdrukken . In de jaren 1950 en 1960 , werd Josef Albers geïnteresseerd in de manier waarop de kleur combinatie beïnvloedt waarneming. Hij schilderde een reeks van gekleurde vierkantjes op de top van elkaar . De plaatsing van elk vierkant invloed op de manier waarop het menselijk oog verwerkt zijn kleur . Color Field schilders als Mark Rothko zou geheel doeken vullen met slechts een of twee kleuren , te laten zien hoe de kleur van de illusie van diepte te creëren .
Hedendaagse Kleur
Technologische ontwikkelingen hebben gegeven hedendaagse kunstenaars nieuwe inzichten in kleur. Brooklyn Artist Cory Arcangel projecten digitaal bewegende strepen op wanden en schermen , onderzoeken hoe de beweging van invloed op onze ervaring van kleur. Londen gevestigde kunstenaar David Batchelor fotografeerde lege witte vierkanten die hij tegenkwam in Londen , waaruit blijkt hoe de afwezigheid van kleur kan maken groezelige stedelijke omgeving lijken levendig .
Terwijl kunstenaars in eerste instantie gebruikt kleurenleer om hen te helpen de werkelijkheid te maken , kleur theorie is uitgegroeid tot een instrument voor verhoor beleving en emotie .