1. Ontbinding van poprocks :Wanneer Pop Rocks in Coca-Cola worden gedropt, beginnen ze snel op te lossen. De snoeplaag van Pop Rocks bevat kleine zakjes koolstofdioxidegas die erin vastzitten. Terwijl de coating in de frisdrank oplost, komen deze zakjes vrij.
2. Nucleatielocaties :De opgeloste suiker in Coca-Cola fungeert als kiemplaats voor het vrijkomende koolstofdioxidegas. Nucleatieplaatsen zijn kleine deeltjes of oppervlakken waarop gasbellen kunnen ontstaan en groeien. De suikermoleculen in de frisdrank zorgen voor deze kiemplaatsen, waardoor de koolstofdioxidebellen zich snel kunnen vormen en uitzetten.
3. Snelle bellenvorming :Het vrijkomende koolstofdioxidegas vormt talloze kleine belletjes op het oppervlak van de Pop Rocks en in de frisdrank. De vorming van deze belletjes zorgt voor een bruisend effect, waardoor de vloeistof gaat schuimen en bruisen.
4. Oppervlaktespanning en uitzetting :De koolstofdioxidebellen die gevangen zitten in de oplossende Pop Rocks-snoepjes zetten snel uit vanwege de hoge concentratie opgelost gas erin. Deze uitzetting zorgt ervoor dat de belletjes tegen de oppervlaktespanning van de frisdrank duwen, waardoor een opwaartse kracht ontstaat.
5. Explosieve uitbarsting :Naarmate er steeds meer koolstofdioxidebellen vrijkomen en uitzetten, wordt de opwaartse kracht sterker, waardoor uiteindelijk de oppervlaktespanning van de frisdrank wordt overwonnen. Dit leidt tot een plotselinge en explosieve vrijgave van het opgesloten gas, waardoor een fonteinachtige uitbarsting van de vloeistof ontstaat.
In wezen creëert de combinatie van snel uitzettende koolstofdioxidebellen en de opgeloste suiker in Coca-Cola een explosieve reactie die resulteert in het karakteristieke bruisen en barsten wanneer Pop Rocks aan de frisdrank worden toegevoegd.