De belangrijkste thema's van Sonnet 18 zijn:
Liefde: Het gedicht is een viering van de liefde en de schoonheid van de geliefde van de spreker. De spreker is volledig verliefd op zijn geliefde en gelooft dat zij de mooiste en meest perfecte persoon ter wereld is.
Natuur: De spreker gebruikt de natuur als metafoor voor de schoonheid en perfectie van zijn geliefde. Hij vergelijkt haar met een zomerdag, een roos en een juweel.
Onsterfelijkheid: De spreker gelooft dat de schoonheid van zijn geliefde nooit zal vervagen, zelfs niet nadat ze sterft. Hij zegt dat haar schoonheid ‘de eeuwige zomer’ zal zijn en dat ze ‘zal leven in de schoonheid van haar uiterlijk’.
Sonnet 73 van William Shakespeare is een somberder en reflectiever gedicht. Het gaat over de contemplatie van de spreker over zijn eigen sterfelijkheid en de onvermijdelijkheid van de dood. Het sonnet begint met de spreker die zegt dat hij 'moe is van dit alles', wat betekent dat hij het leven en de wereld moe is. Hij vervolgt met te zeggen dat hij liever zou sterven dan te leven in een wereld waarin alles tijdelijk is en aan verandering onderhevig.
De belangrijkste thema's van Sonnet 73 zijn:
Sterfte: Het gedicht is een meditatie over de eigen sterfelijkheid van de spreker en de onvermijdelijkheid van de dood. De spreker is zich ervan bewust dat hij ouder wordt en dat hij uiteindelijk zal sterven.
Vergankelijkheid: De spreker reflecteert op de vergankelijkheid van het leven en de wereld. Hij zegt dat alles onderhevig is aan verandering en verval, en dat niets eeuwig duurt.
Verlangen naar de dood: De spreker drukt een verlangen naar de dood uit en zegt dat hij liever doodgaat dan leven in een wereld waarin alles tijdelijk is en aan verandering onderhevig is.
Vergelijking en contrast:
Hoewel beide sonnetten van dezelfde auteur zijn, hebben ze zeer verschillende thema's. Sonnet 18 is een vreugdevolle viering van liefde en schoonheid, terwijl Sonnet 73 een sombere en reflecterende meditatie is over sterfelijkheid en vergankelijkheid. Sonnet 18 is gevuld met hoop en optimisme, terwijl Sonnet 73 gevuld is met wanhoop en pessimisme. Beide sonnetten zijn echter prachtige en ontroerende kunstwerken die een inkijk bieden in de menselijke ervaring.