De PS3 daarentegen gebruikte een andere architectuur genaamd cel breedbandmotor , een op maat ontworpen processor die aanzienlijk krachtiger was en een andere interne structuur bevatte dan de emotie-engine.
De cel breedbandmotor staat bekend om zijn unieke structuur die een centrale PowerPC -kern combineert met acht "synergetische verwerkingselementen" (SPE's). Deze architectuur bood krachtige parallelle verwerkingsmogelijkheden, cruciaal voor het verwerken van de complexe grafische en fysica -berekeningen van PS3 -games.
Hoewel de emotie -engine een cruciaal onderdeel was van het succes van de PS2, vertrouwde de PS3 daarom op de cel breedbandmotor voor zijn verwerkingskracht.