Wat is een articulatiemarkering?

In de westerse muzieknotatie zijn articulatiemarkeringen (of simpelweg articulaties) grafische symbolen die aangeven hoe een noot of muziekpassage gespeeld moet worden. Ze worden onder of direct boven de noot vermeld waarop ze van toepassing zijn. Articulaties kunnen talloze attributen aangeven, zoals de lengte, aanval, release, toonhoogterichting en de manier waarop noten worden samengevoegd. Op deze manier zijn articulatietekens belangrijk voor de interpretatie van een muziekstuk.

Veel voorkomende articulatiemarkeringen zijn onder meer:

- Staccato:een punt boven of onder de noot geeft een korte, losse noot aan die afzonderlijk van de volgende noot wordt gespeeld.

- Tenuto:Een horizontale lijn boven de noot, die aangeeft dat de noot op volledige waarde moet worden gehouden

- Legato:Een smet, een boog die boven of onder een groep noten wordt geplaatst, wat een vloeiende, verbonden articulatie aangeeft.

- Staccatissimo:Een wigvorm over een noot, die een zeer korte noot aangeeft, korter dan een staccatonoot.