De beitel was de scherpe metalen balk die direct gechipt weg bij de steen. Griekse kunstenaars hadden de luxe van ijzeren beitels die helemaal terug naar het begin van de Archaïsche periode ( 700-480 vC ) gedateerd . De beitels zijn veel harder dan de koper en brons degenen die de Egyptenaren gebruikten voor hen . Sterker metalen beitels gemaakt voor meer nauwkeurig snijden van de steen en liet voor beeldhouwen hardere stenen zoals marmer .
Hammer
Net als beeldhouwers van vandaag , de oude Griekse kunstenaars gebruikt een ijzeren hammer in samenhang met een beitel naar de rand van de beitel te ver in de kalksteen , marmer of hout . Het variëren van de kracht en de hoek van slag van de hamer op de achterkant van de beitel termijn voor meer controle over de beitel . Dit gaf de precisie die nodig is om meer ingewikkelde details te creëren , die kenmerkend zijn voor oude Griekse sculpturen zijn .
Emery Stone
Zodra de gebeeldhouwde vorm was bijna voltooid , een amaril steen werd gebruikt om glad uit de ruwe oppervlakken achtergelaten door het beitelen proces . Het schuurpapier steen zelf was een ruwe steen gebruikt om het marmer of kalksteen te verzachten , die het gaf meer vlees - achtige kenmerken , voordat ze uiteindelijk het polijsten in een proces genaamd " ganosis . "
Wax en Gips
Bronzen beelden waren zeldzaam en alleen in opdracht van de zeer rijkste Grieken , want ze waren zo arbeidsintensief en duur om te maken . Gesmolten brons werd in een wax negatieve mal , die werd opgericht door de vorming van het rond een positieve gipsen mal gegoten . De bronzen vullen het gat tussen de was en het gips . Vervolgens gestold als een holle sculptuur .