Wie waren neobabyloniërs?

De Nieuw-Babyloniërs waren een oud volk dat van de 7e tot de 6e eeuw voor Christus de regio Babylonië, het huidige Irak, bewoonde. Ze kwamen aan de macht na de val van het Assyrische rijk en vestigden een machtig rijk dat over een groot deel van het Midden-Oosten regeerde.

De Nieuw-Babyloniërs stonden bekend om hun geavanceerde cultuur, architectuur en literatuur. Ze bouwden de stad Babylon, die een van de mooiste steden van de antieke wereld werd, en ze waren verantwoordelijk voor de creatie van de Babylonische Code, een van de vroegst bekende juridische codes.

De Nieuw-Babyloniërs waren ook bekwame astronomen en wiskundigen, en zij ontwikkelden een geavanceerd astronomiesysteem dat werd gebruikt om astronomische gebeurtenissen te voorspellen en kalenders te maken. Ze ontwikkelden ook een wiskundig systeem dat gebaseerd was op een sexagesimaal systeem, dat vandaag de dag nog steeds in sommige delen van de wereld wordt gebruikt.

De Nieuw-Babyloniërs werden in 539 vGT veroverd door het Achaemenidische rijk, en hun rijk werd opgenomen in het Perzische rijk. De Nieuw-Babylonische cultuur bleef echter eeuwenlang bloeien en had een aanzienlijke impact op de ontwikkeling van de westerse beschaving.