Wie heeft de vioolsleutel uitgevonden?

Er is geen enkel persoon aan wie de uitvinding van de solsleutel kan worden toegeschreven. De historische oorsprong ervan is terug te voeren op middeleeuwse neumen, symbolen die in manuscripten werden gebruikt om de relatieve toonhoogte van noten aan te geven. In de loop van de tijd evolueerden deze symbolen naar een notatiesysteem dat bekend staat als notenbalknotatie. De drieregelige notenbalk, met zijn sleutels, werd in de 11e en 12e eeuw algemeen gebruikt.

Een van de eerste vormen van de solsleutel was de G-sleutel, die aanvankelijk op de tweede regel van de notenbalk stond. Dit gaf aan dat de noot G op die lijn gespeeld moest worden. Later schoof de G-sleutel geleidelijk omhoog naar zijn huidige positie op de tweede regel vanaf de bovenkant van de notenbalk, en werd de g-sleutel.

De ontwikkeling van de solsleutel was een collectieve inspanning gedurende vele eeuwen, waarbij bijdragen betrokken waren van verschillende muzikanten, theoretici en componisten die hebben bijgedragen aan de evolutie van de muzieknotatie. Daarom wordt het niet toegeschreven aan één enkele uitvinder of schepper.