* als president van het Continental Congress: Hancock was de president van het congres toen de verklaring werd aangenomen. Het was de standaardpraktijk voor de president om officiële documenten te ondertekenen, en dit maakte de handtekening van Hancock de meest prominente in het document.
* Symbool van rebellie: Hancock was een rijke koopman en een prominente figuur in Boston, waardoor hij een doelwit was van de Britse autoriteiten. Zijn gedurfde handtekening, groot en duidelijk, diende als een uitdagende onafhankelijkheidsverklaring. Het was een manier om te zeggen:"Hier ben ik, kom me halen!"
* publiciteit en legitimiteit: De verklaring was bedoeld om breed te verspreiden en te lezen, en de handtekening van Hancock, zowel door zijn grootte als zijn bekendheid, zou hebben geholpen ervoor te zorgen dat het document de maximale aandacht kreeg. Het voegde ook een gevoel van legitimiteit en autoriteit toe aan het document.
In wezen was de handtekening van Hancock zowel een praktische noodzaak als een krachtige verklaring van verzet en toewijding aan de oorzaak van onafhankelijkheid. Het werd een symbool van de Amerikaanse revolutie, een herinnering aan de risico's die werden genomen door degenen die het durfden te lossen van de Britse overheersing.