Schildert de verteller in het korte verhaal over de ketting een overwegend sympathiek of onsympathiek beeld Mathilda?

In het korte verhaal "De Halsketting" van Guy de Maupassant schetst de verteller een overwegend sympathiek beeld van Mathilde Loisel. Het verhaal volgt Mathilde, een jonge vrouw die met haar man in Parijs woont en droomt van een luxueuze levensstijl die ze zich niet kan veroorloven. Als haar man haar uitnodigt voor een formeel feest, leent ze een diamanten halsketting van haar rijke vriendin, Madame Forestier, om er modieus uit te zien. Ze verliest de ketting echter tijdens het feest en wordt gedwongen deze te vervangen door een nieuwe, waardoor zij en haar man jarenlang in de schulden zitten.

De verteller portretteert Mathilde als een aardig en liefdevol persoon die gevangen zit in een leven dat niet aan haar verwachtingen voldoet. Ze is niet inherent materialistisch, maar ze raakt geobsedeerd door de ketting omdat deze de luxueuze levensstijl vertegenwoordigt die ze denkt te verdienen. De verteller benadrukt ook de kwetsbaarheid en naïviteit van Mathilde, aangezien ze gemakkelijk wordt beïnvloed door de luxueuze bezittingen van haar vriendin en geen rekening houdt met de gevolgen van haar daden.

Ondanks haar tekortkomingen schetst de verteller uiteindelijk een sympathiek beeld van Mathilde. Ze is een herkenbaar personage dat worstelt om haar plek in de wereld te vinden, en haar acties zijn begrijpelijk, zo niet altijd verstandig. De sympathie van de verteller voor Mathilde helpt een gevoel van tragedie in het verhaal te creëren, omdat de lezer empathie voelt voor haar karakter, zelfs als ze slechte keuzes maakt.