Oh, laten we zeggen, kun je bij het vroege licht van de dageraad zien,
Wat hebben we zo trots toegejuicht bij de laatste glans van de schemering?
Wiens brede strepen en heldere sterren, tijdens het gevaarlijke gevecht,
Waren de wallen waar we naar keken zo galant aan het stromen?
En de rode gloed van de raket, de bommen die in de lucht ontploffen,
Gaf de hele nacht het bewijs dat onze vlag er nog was.
Oh zeg, zwaait die met sterren bezaaide vlag al,
Over het land van de vrijen en het huis van de dapperen?
Vers 2
Aan de kust, vaag gezien door de nevelen van de diepte,
Waar de hooghartige gastheer van de vijand in angstwekkende stilte rust,
Wat is dat wat de bries, over de torenhoge steile helling,
Terwijl het onrustig waait, verbergt het de helft, onthult de helft?
Nu vangt het de glans van de eerste ochtendstraal op,
In volle glorie weerspiegeld schijnt nu in de stroom:
'Het is de met sterren bezaaide vlag! Oh lang mag het zwaaien,
O'er het land van de vrijen en het huis van de dapperen!
Vers 3
En waar is die band die zo opschepperig vloekte
Dat de verwoesting van de oorlog en de verwarring van de strijd
Moeten een huis en een land ons niet meer verlaten?
Hun bloed heeft de vervuiling van hun vuile voetstappen weggespoeld.
Geen toevluchtsoord kon de huurling en de slaaf redden
Van de angst van de vlucht, of de somberheid van het graf:
En de met sterren bezaaide banier zwaait triomfantelijk,
O'er het land van de vrijen en het huis van de dapperen!
Vers 4
Oh! zo zal het altijd zijn, wanneer vrije mensen stand zullen houden
Tussen hun geliefde huizen en de verlatenheid van de oorlog!
Gezegend met overwinning en vrede, moge de hemel het land redden
Prijs de Macht die ons tot een natie heeft gemaakt en behouden!
Dan moeten we overwinnen, als onze zaak rechtvaardig is,
En dit is ons motto:"In God is ons vertrouwen."
En de met sterren bezaaide banier zal triomfantelijk zwaaien,
O'er het land van de vrijen en het huis van de dapperen!