* Tijd en geheugen: Het gedicht onderzoekt hoe de tijd het geheugen vervormt, waardoor het verleden zowel afstandelijk als intens levendig lijkt. De spreker worstelt met het verstrijken van de tijd en hoe het zijn perceptie van verdriet beïnvloedt.
* verlies en mortaliteit: De titel en het onderwerp van het gedicht gaat rechtstreeks in op de ervaring van verlies en de blijvende impact ervan. De spreker reflecteert op de dood van iemand die dichtbij is, wat een diepgaand gevoel van afwezigheid en verlangen suggereert.
* De kracht van taal: Thomas gebruikt levendige beelden, poëtische apparaten en complexe taal om het emotionele gewicht van verdriet over te brengen. Het gedicht zelf fungeert als een bewijs van de kracht van taal om te worstelen met moeilijke emoties en herinneringen te behouden.
* Verzoening en acceptatie: Hoewel het gedicht diep verdrietig uitgesproken is, is er ook een gevoel van begrip en acceptatie. De spreker worstelt met de pijn van verlies, maar erkent uiteindelijk de onvermijdelijkheid van de dood en de noodzaak om vooruit te gaan.
Uiteindelijk onderzoekt "een verdriet geleden" de veelzijdige aard van verdriet, de impact ervan op het geheugen, het verstrijken van de tijd en de menselijke zoektocht naar betekenis in het licht van verlies. Het is een krachtig bewijs van de blijvende kracht van verdriet en het vermogen ervan om ons begrip van leven en dood vorm te geven.