* Concrete gedichten zijn meestal samengesteld uit afzonderlijke woorden of zinsdelen die zo zijn gerangschikt dat er een visueel beeld of patroon ontstaat. De woorden zelf hebben misschien geen letterlijke betekenis, maar hun plaatsing en opstelling creëren een visuele ervaring voor de lezer. Een concreet gedicht kan bijvoorbeeld de vorm van een hart gebruiken om een visuele representatie van liefde te creëren, of het kan de rangschikking van woorden gebruiken om een gevoel van beweging te creëren.
* Kalligrammen zijn een soort visuele poëzie die de vorm en rangschikking van woorden gebruikt om een visuele representatie van het onderwerp van het gedicht te creëren. De woorden zelf zijn vaak letterlijk en betekenisvol, en de manier waarop ze zijn gerangschikt helpt de algemene betekenis van het gedicht te creëren. Een kalligram kan bijvoorbeeld de vorm van een vogel gebruiken om een visuele weergave te maken van een gedicht over vliegen, of het kan de rangschikking van woorden gebruiken om een gevoel van ritme of beweging te creëren.
Hier zijn enkele voorbeelden van concrete gedichten en kalligrammen:
Concrete gedichten:
* Guillaume Apollinaire's "Il pleut" (1918)
* EE Cummings' "l(a" (1925)
*John Cage's "4'33"" (1952)
Kalligrammen:
* George Herberts "Paasvleugels" (1633)
* Guillaume Apollinaire's "Le pont Mirabeau" (1913)
* Richard Wilburs ‘Het Huis’ (1956)
Concrete poëzie en kalligrammen zijn zowel creatieve als experimentele vormen van poëzie die dichters een unieke manier bieden om zich te uiten. Door de visuele rangschikking van woorden te gebruiken om betekenis en beeldspraak te creëren, betrekken deze vormen van poëzie de lezer bij een multisensorische ervaring.