Het gedicht begint met de naaister die haar werk beschrijft. Ze zit lange uren achter haar naaimachine, vaak tot laat in de nacht. Ze is uitgeput en ondervoed, en haar vingers doen pijn van het constante werk. Terwijl ze werkt, zingt ze een treurig lied, waarin ze haar frustratie en wanhoop uitdrukt.
De tweede strofe van het gedicht beschrijft het huis van de naaister. Het is een kleine, donkere en drukke kamer. Er is geen meubilair behalve een bed, een tafel en een paar stoelen. De kinderen van de naaister hebben honger en huilen, en ze heeft geen geld om ze te voeden.
In de derde strofe reflecteert de naaister op haar leven. Ze realiseert zich dat ze gevangen zit in een cyclus van armoede en uitbuiting. Ze heeft geen hoop haar situatie te verbeteren en ze sterft langzaam door haar werk.
Het gedicht eindigt met het verzoek van de naaister om hulp. Ze smeekt of iemand haar kan komen redden van haar ellende. Ze wil vrij zijn van haar werk en een fatsoenlijk leven kunnen leiden.
"The Song of the Shirt" is een krachtig en ontroerend gedicht dat de benarde situatie van de arbeidersklasse tijdens de industriële revolutie belicht. Het herinnert aan het belang van sociale rechtvaardigheid en de noodzaak om werknemers tegen uitbuiting te beschermen.