Met make-up als metafoor illustreert de spreker het contrast tussen haar uiterlijke en innerlijke zelf. Ze creëert een façade die haar beschermt tegen de harde realiteit van het leven, vooral die welke zich voordoen op het gebied van romantische relaties. Terwijl ze uiterlijk vertrouwen en controle uitstraalt, is haar innerlijke wereld beladen met twijfel aan zichzelf en kwetsbaarheid.
De spreker impliceert dat maatschappelijke druk en verwachtingen haar gebruik van make-up beïnvloeden. Om te voldoen aan de maatschappelijke normen van aantrekkelijkheid en om erbij te horen, conformeert ze zich aan conventionele normen. Deze conformiteit eist echter zijn tol van haar, omdat ze ernaar verlangt haar authentieke zelf te uiten zonder de beperkingen die door maatschappelijke verwachtingen worden opgelegd.
Daarnaast onderzoekt ze de vluchtige aard van schoonheid en make-up. Net zoals make-up na verloop van tijd vervaagt, vervaagt ook de externe persoonlijkheid die ze heeft gecreëerd. Dit thema verwijst naar de kwetsbaarheid van het uiterlijk en het belang van het omarmen van je ware zelf, zelfs als dit afwijkt van het geïdealiseerde beeld dat door de samenleving wordt geprojecteerd.
Over het geheel genomen duikt het gedicht 'My Makeup' in de complexe wisselwerking tussen zelfperceptie, maatschappelijke verwachtingen en het masker van schoonheid dat make-up vertegenwoordigt, en benadrukt het de strijd om een evenwicht te bewaren tussen externe conformiteit en interne authenticiteit.