Asquith werd geboren in Morley, West Yorkshire, en studeerde aan Balliol College, Oxford, waar hij een tijdgenoot was van Edward Gray en Robert Cecil. Hij werd in 1876 toegelaten tot de balie en bouwde al snel een succesvolle praktijk op. Hij trad in 1886 toe tot het parlement als liberaal parlementslid voor East Fife en bekleedde verschillende regeringsposten onder William Gladstone en Lord Rosebery.
Asquith werd premier in 1908 na het aftreden van Sir Henry Campbell-Bannerman. Hij leidde de Liberale Partij naar de overwinning bij de algemene verkiezingen van 1910 en 1914. Als premier hield Asquith toezicht op een aantal belangrijke sociale en economische hervormingen, waaronder de introductie van de National Insurance Act van 1911, die werkloosheids- en ziekteuitkeringen aan werknemers voorzag. , en de Parliament Act van 1911, die de macht van het House of Lords beperkte om wetgeving die door het House of Commons was aangenomen, te blokkeren.
In 1914 nam Asquith Groot-Brittannië mee in de Eerste Wereldoorlog. Hij kreeg van sommige kanten kritiek vanwege zijn aanpak van de oorlog, en in 1916 werd hij als premier vervangen door David Lloyd George. Asquith bleef tot 1922 in de regering dienen als Lord Chancellor, en in 1925 werd hij tot graaf van Oxford en Asquith benoemd.
Asquith wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de Britse politiek van het begin van de 20e eeuw. Hij was een bekwaam redenaar en debater, en hij wordt herinnerd vanwege zijn humor en charme. Hij was ook een gerespecteerd advocaat en staatsman.
Boeken van Asquith:
- Het leven van Henry Fawcett (1889)
- Het Victoriaanse tijdperk (1912)
- Vijftig jaar Brits parlement (1926)
- Herinneringen en reflecties (1928)
- Ontstaan van de oorlog (1923)