De poëzie van Hilda Doolittle wijkt vaak af van traditionele vormen, zoals sonnetten of ballads. Ze experimenteert met vrije coupletten, onregelmatige regellengtes en innovatieve strofepatronen. Deze afwijzing van conventionele structuren weerspiegelt de modernistische verkenning van nieuwe vormen van poëtische expressie.
2. Stream-of-Consciousness-techniek:
Doolittle gebruikt stream-of-bewustzijnstechnieken om de innerlijke gedachten en emoties van haar personages over te brengen. Deze meeslepende vertelstijl, kenmerkend voor de modernistische literatuur, geeft lezers rechtstreeks toegang tot de subjectieve ervaringen en mentale processen van de personages.
3. Fragmentatie en discontinuïteit:
De gedichten van Doolittle zijn vaak gefragmenteerd en discontinu en weerspiegelen de gefragmenteerde aard van het moderne leven en de complexiteit van de menselijke ervaring. Deze fragmentatie daagt het idee uit van een samenhangend en lineair verhaal, dat de modernistische nadruk op gebroken werkelijkheden weerspiegelt.
4. Symboliek en imagisme:
De poëzie van Doolittle is zeer symbolisch en maakt gebruik van beelden om complexe emoties, ideeën en associaties over te brengen. Haar associatie met de imagistische beweging, die prioriteit gaf aan precisie en beknoptheid in beeldtaal, komt duidelijk tot uiting in haar suggestieve en geconcentreerde taalgebruik.
5. Experimenteren met taal en syntaxis:
Doolittle experimenteert vrijelijk met taal en syntaxis om unieke en onconventionele poëtische effecten te creëren. Ze ondermijnt grammaticale regels en conventionele taalstructuren om gevestigde taalnormen, een kenmerk van de modernistische literatuur, ter discussie te stellen.
6. Verkenning van identiteit en geslacht:
Doolittle's poëzie onderzoekt thema's als identiteit en gender, waarbij ze zich verdiept in de complexiteit van de ervaringen van vrouwen en maatschappelijke verwachtingen uitdaagt. Haar representaties van vrouwelijk verlangen, autonomie en keuzevrijheid dragen bij aan de modernistische herwaardering van traditionele genderrollen.
7. Intertekstualiteit en klassieke invloed:
Doolittle's gedichten zijn vaak gebaseerd op de klassieke mythologie en de oude Griekse cultuur. Ze gaat een intertekstuele dialoog aan met deze historische bronnen, waarbij ze toespelingen en verwijzingen opneemt om een rijk tapijt van culturele en historische resonanties te creëren.
8. Samenwerkings- en transatlantische verbindingen:
Doolittle maakte deel uit van een transnationaal netwerk van modernistische schrijvers en werkte samen met Ezra Pound en andere invloedrijke figuren uit die tijd. Haar deelname aan deze literaire kringen en uitwisselingen is een voorbeeld van de internationale en collaboratieve geest van het modernisme.
Over het geheel genomen wordt de modernistische benadering van Hilda Doolittle gekenmerkt door haar afwijzing van conventionele vormen, verkenning van gefragmenteerde en subjectieve ervaringen, experimenten met taal en beelden, en betrokkenheid bij thema's als identiteit, gender en cultureel erfgoed.