* Om gendervooroordelen te voorkomen. In de 19e eeuw was het gebruikelijk dat vrouwelijke schrijvers hun werk onder mannelijke pseudoniemen publiceerden om door lezers en critici serieuzer te worden genomen. Door de naam George Eliot te gebruiken, kon Evans ontsnappen aan de vooroordelen waarmee vrouwelijke schrijvers vaak te maken kregen en op gelijke voet concurreren met mannelijke auteurs.
* Om een aparte literaire persoonlijkheid te creëren. De naam George Eliot stelde Evans in staat een aparte identiteit voor haar schrijven te creëren, een identiteit die niet gebonden was aan haar persoonlijke leven. Hierdoor kon ze experimenteren met verschillende schrijfstijlen en genres en onderwerpen verkennen waarover ze zich misschien niet op haar gemak had gevoeld om onder haar eigen naam over te schrijven.
* Om haar privacy te beschermen. Door een pseudoniem te gebruiken kon Evans haar privacy beschermen en haar persoonlijke leven gescheiden houden van haar literaire carrière. Dit was belangrijk voor haar omdat ze een privépersoon was die niet wilde dat haar persoonlijke leven het onderwerp van publieke controle zou worden.
Het pseudoniem George Eliot was een strategische keuze die Mary Anne Evans in staat stelde de uitdagingen van het vrouwelijke schrijfsterschap in de 19e eeuw te overwinnen en zichzelf te vestigen als een van de meest gerespecteerde en succesvolle schrijvers van haar tijd.