Parodie op het Amerikaanse consumentisme: George en Hazel belichamen het stereotiepe Amerikaanse echtpaar uit de middenklasse, geobsedeerd door materiële bezittingen en maatschappelijke normen. Vonnegut hekelt hun preoccupatie met consumptiegoederen en benadrukt de leegte van hun leven dat uitsluitend wordt bepaald door hun bezittingen.
Conformiteit en individualiteit: George's transformatie in een marionetachtige figuur, beheerst door slogans en reclameboodschappen, vertegenwoordigt Vonneguts kritiek op de maatschappelijke druk om zich te conformeren. Hazel daarentegen ondergaat een reis van zelfontdekking en omarming van haar individualiteit, wat suggereert dat non-conformiteit en onafhankelijk denken cruciaal zijn voor persoonlijke ontplooiing.
Onmenselijke effecten van technologie: De roman presenteert technologie als een instrument voor controle en ontmenselijking. De voortdurende herhaling van slogans en reclameboodschappen reduceert individuen tot louter consumenten, zonder authentieke gedachten en emoties. Dit dient als een waarschuwend verhaal over de gevaren van het toestaan dat technologie menselijk gedrag dicteert en de individualiteit vermindert.
Kritiek op media en populaire cultuur: Vonnegut gebruikt het karakter van Dwayne Hoover, een sciencefictionschrijver die miljonair wordt door hersendode verhalen voor de massa te schrijven, om de staat van de media en de populaire cultuur te bekritiseren. Het succes van Hoover vertegenwoordigt de teloorgang van het intellectuele discours ten gunste van hersenloos entertainment, dat volgens Vonnegut schadelijk is voor de samenleving.
Existentiële eenzaamheid: De interacties tussen George en Hazel onthullen hun diepgewortelde eenzaamheid en gebrek aan echte menselijke connectie. Ondanks dat ze samenleven, slagen ze er niet in om op een betekenisvol niveau te communiceren, wat de isolerende effecten van de moderne samenleving en de worsteling van individuen bij het vinden van authentieke relaties benadrukt.
Over het geheel genomen dient de interactie tussen George en Hazel als een voertuig voor de sociale kritiek van Kurt Vonnegut, waarbij hij de Amerikaanse consumentencultuur, conformiteit, de impact van technologie, de invloed van de media en de zoektocht naar zinvolle menselijke verbindingen in een samenleving die vervreemding en oppervlakkigheid bevordert, hekelt.