Hoewel Shakespeare algemeen wordt beschouwd als een van de grootste schrijvers van de Engelse taal, zijn zijn werken niet zonder kritiek. Hier zijn een paar veelvoorkomende kritieken op de toneelstukken van Shakespeare:
1. Gebrek aan historische nauwkeurigheid: Shakespeare nam vaak vrijheden met historische feiten om ze in zijn dramatische verhalen te passen. In zijn toneelstuk 'Richard III' portretteert hij het titulaire personage bijvoorbeeld als een misvormde en kwaadaardige gebochelde, terwijl historische gegevens suggereren dat hij er feitelijk normaal fysiek uitzag.
2. Vrouwenhaat en genderrollen: Sommige critici beweren dat de toneelstukken van Shakespeare vrouwonvriendelijke opvattingen en stereotypen bestendigen, waarbij vrouwelijke personages vaak worden afgeschilderd als zwak, onderdanig of irrationeel. In 'The Taming of the Shrew' gebruikt de hoofdpersoon Petruchio bijvoorbeeld harde en manipulatieve tactieken om zijn vrouw, Katherine, te 'temmen'.
3. Gebrek aan karakterontwikkeling: Sommige critici zijn van mening dat de personages van Shakespeare psychologische diepgang en complexiteit missen, en in plaats daarvan dienen als belichamingen van bepaalde eigenschappen of archetypen. Personages als Iago in ‘Othello’ en Edmund in ‘King Lear’ worden bijvoorbeeld vaak gezien als eendimensionale schurken zonder duidelijke motivatie.
4. Vertrouwen op toeval en plotverzinsels: De toneelstukken van Shakespeare zijn vaak afhankelijk van toevalligheden, verkeerde identiteiten en andere plotmiddelen om het verhaal vooruit te helpen. Sommige critici beweren dat deze apparaten onrealistisch kunnen zijn en de plausibiliteit van de plot kunnen ondermijnen.
5. Overmatig taalgebruik en retoriek: De toneelstukken van Shakespeare staan bekend om hun poëtische taal en retorische bloeit, maar sommige critici beweren dat dit kan leiden tot een gebrek aan duidelijkheid en toegankelijkheid voor het moderne publiek. Bepaalde passages kunnen moeilijk te begrijpen zijn, vooral voor degenen die niet bekend zijn met de taal van het Elizabethaanse tijdperk.
6. Thema's wraak en geweld: De toneelstukken van Shakespeare onderzoeken vaak thema's als wraak en geweld, die sommige critici buitensporig of onnodig vinden. In ‘Hamlet’ leidt de zoektocht van de hoofdpersoon naar wraak bijvoorbeeld tot een cyclus van dood en vernietiging.
Het is belangrijk op te merken dat deze kritiek niet mag worden opgevat als een definitief oordeel over het werk van Shakespeare. Ze vertegenwoordigen een scala aan perspectieven en moeten worden beschouwd in de context van Shakespeares tijd en culturele achtergrond. Niettemin heeft deze kritiek bijgedragen aan voortdurende discussies en interpretaties van zijn toneelstukken, waardoor zijn werk zelfs eeuwen na zijn dood relevant en open voor onderzoek bleef.