Binnen het realisme zijn er verschillende subtypen of varianten van de theorie:
1. Politiek realisme :Deze traditionele benadering van realisme benadrukt de rol van macht en nationale belangen in de internationale betrekkingen. Het gaat ervan uit dat staten de belangrijkste actoren zijn, hun macht en veiligheid proberen te maximaliseren en vaak bereid zijn geweld of dwang te gebruiken om hun doelen te bereiken.
2. Neorealisme :Het neorealisme, dat in de jaren zeventig opkwam, is een meer structurele en systemische versie van realisme. Het richt zich op het internationale systeem als de belangrijkste determinant van het gedrag van staten, met het argument dat de anarchistische aard van het internationale systeem, waar geen overkoepelend gezag bestaat, staten ertoe brengt prioriteit te geven aan hun eigen veiligheid en macht.
Soorten niet-realistische benaderingen
Er zijn verschillende niet-realistische benaderingen die alternatieve perspectieven bieden voor het begrijpen van internationale betrekkingen:
1. Liberalisme :Het liberalisme benadrukt de rol van samenwerking, economische onderlinge afhankelijkheid en internationale instellingen bij het bevorderen van vrede en welvaart tussen naties. Het stelt dat economische onderlinge afhankelijkheid, democratisch bestuur en de verspreiding van mensenrechten conflicten kunnen verminderen en de samenwerking tussen staten kunnen bevorderen.
2. Constructivisme :Het constructivisme stelt dat sociale en politieke realiteiten worden geconstrueerd door middel van gedeelde ideeën, normen en identiteiten, in plaats van objectieve feiten te zijn. Het richt zich op de rol van ideeën en concepten bij het vormgeven van internationale betrekkingen, en hoe deze ideeën de identiteit, belangen en gedragingen van staten vormgeven.
3. Marxisme :Marxistische benaderingen bekijken het internationale systeem door de lens van klassenstrijd en economische structuren. Zij stellen dat de wereldeconomie, gedomineerd door kapitalistische systemen, en de ongelijkheid die deze veroorzaakt de grondoorzaken zijn van conflicten en onderdrukking in de internationale betrekkingen.
4. Feminisme :Feministische benaderingen bekritiseren traditionele theorieën over internationale betrekkingen omdat ze androcentrische zijn en de rol van gender verwaarlozen. Ze richten zich op de ervaringen van vrouwen in internationale betrekkingen, de genderdimensies van macht en conflict, en de noodzaak van gendergelijkheid om vrede te bereiken.
5. Postkolonialisme :Het postkolonialisme daagt het eurocentrische perspectief van traditionele theorieën over internationale betrekkingen uit. Het onderzoekt hoe het kolonialisme en zijn erfenis de mondiale machtsstructuren, ongelijkheden en internationale betrekkingen blijven bepalen, vooral vanuit het perspectief van voormalige koloniën.
6. Milieuisme :Environmentalism benadrukt de rol van milieukwesties en zorgen in de internationale betrekkingen. Het onderzoekt de impact van menselijke activiteiten op het milieu, de uitdagingen van klimaatverandering en schaarste van hulpbronnen, en de noodzaak van internationale samenwerking om deze mondiale problemen aan te pakken.
Deze theorieën bieden verschillende lenzen voor het analyseren en begrijpen van wereldaangelegenheden en bieden uiteenlopende perspectieven op de aard van internationale betrekkingen, de oorzaken van conflicten en samenwerking, en de mogelijkheden om vrede en stabiliteit te bereiken in een complexe en onderling verbonden wereld.