Geschiedenis:
Er wordt aangenomen dat de dans zijn oorsprong vindt in de 18e eeuw. Er wordt gezegd dat de dans is bedacht door een groep boeren die een goede oogst vierden. De boeren gebruikten bamboestokken en kleipotten als rekwisieten om een levendige en energieke dans te creëren.
Prestaties:
De dans wordt meestal uitgevoerd door een groep mannelijke en vrouwelijke dansers. De dansers dragen kleurrijke kostuums die versierd zijn met kralen, pailletten en andere versieringen. De mannelijke dansers dragen camisa's (shirts), broeken en kadang-kadang (sjaals), terwijl de vrouwelijke dansers Saya (rokken), tapis (omhulsels) en camisa dragen.
De dansers dragen rekwisieten bij zich, waaronder bangas (kleipotten), salidsids (bamboestokken) en palakpak (bamboeklepels). De banga's zijn gevuld met water en de salidsiden worden gebruikt om op de banga's te slaan, waardoor een ritmisch geluid ontstaat. De palakpak wordt gebruikt om het ritme van de dans te versterken.
De dans wordt doorgaans uitgevoerd in een open ruimte, zoals een plein of een binnenplaats. De dansers vormen een cirkel en bewegen zich tegen de wijzers van de klok in. De stappen van de dans zijn vrij eenvoudig en gemakkelijk te volgen, waardoor het een populaire keuze is voor sociale bijeenkomsten en gemeenschapsevenementen.
Muziek:
De muziek voor de banga-salidsid wordt meestal gespeeld op een rondalla, een traditioneel Filipijns strijkersensemble. De rondalla bestaat uit een Guitarra (gitaar), Bandurria (mandoline), Laud (luit) en Octavina (ukelele). De muziek is levendig en vrolijk en draagt bij aan het creëren van een feestelijke sfeer.
Culturele betekenis:
De banga-salidsid-dans is een belangrijk onderdeel van de Filippijnse cultuur. Het is een symbool van de rijke geschiedenis en tradities van het land. De dans wordt vaak uitgevoerd op festivals en andere speciale evenementen, en het is een populaire keuze voor sociale bijeenkomsten en gemeenschapsevenementen.