De discoscene werd geassocieerd met een unieke mode en levensstijl, waaronder platformschoenen, bell-bottoms, glitter en flamboyante dansbewegingen. Discoclubs, zoals Studio 54 in New York City, werden populaire ontmoetingsplaatsen voor socialites, beroemdheden en het grote publiek.
Disco werd halverwege de jaren zeventig enorm populair, waarbij iconische nummers als "Stayin' Alive" van de Bee Gees, "I Will Survive" van Gloria Gaynor en "Le Freak" van Chic meteen hits werden. De invloed van het genre verspreidde zich over de hele wereld en discomuziek werd synoniem met feesten, dansclubs en een zorgeloze houding.
Eind jaren zeventig begon er echter een verzet tegen disco, waarbij critici het repetitief, oppervlakkig en zonder artistieke verdienste noemden. Dit sentiment culmineerde in de beruchte "Disco Demolition Night" in Comiskey Park in Chicago, waar duizenden discoplaten werden vernietigd.
Ondanks de tegenreactie had disco een blijvende impact op de muziek en cultuur. De invloed ervan is terug te horen in veel moderne dans- en popgenres, en het discotijdperk wordt vaak herinnerd als een tijd van zorgeloos genieten, levendige mode en een algehele viering van het leven.