In de jazz kan syncopen op verschillende manieren worden gebruikt om verschillende effecten te creëren. Jazzmuzikanten spelen vaak accenten op de 'en'-beats of zwakke beats van een maat, in plaats van op de gebruikelijke sterke beats. Deze ongebruikelijke nadruk creëert een gevoel van verrassing en zorgt ervoor dat het ritme dynamischer en meeslepender aanvoelt.
Omdat jazz collectief wordt gespeeld, integreren muzikanten ook polyritmen en kruisritmes in hun spel. Polyritmen omvatten het gelijktijdig spelen van twee of meer ritmes, terwijl kruisritmes verschillende beats binnen dezelfde ritmische cyclus accentueren, waardoor een complex, in elkaar grijpend raamwerk ontstaat. Deze ingewikkelde ritmes voegen interessante lagen toe aan de muziek en versterken het algehele gevoel van beweging en groove.
Bovendien gebruiken jazzmuzikanten vaak improvisatie en individuele interpretatie om unieke ritmische variaties te creëren binnen het algemene kader van de muziek. Hierdoor kunnen ze hun eigen muzikaliteit verkennen en op een spontane en boeiende manier verbinding maken met het publiek. De combinatie van syncopen, polyritmes en improvisatie in jazzmuziek genereert een aanstekelijke ritmische energie die je op natuurlijke wijze ertoe aanzet om met je voet te tikken en mee te bewegen met de muziek.