Allegro con fuoco is een veel voorkomende tempomarkering in de barokke, klassieke en romantische muziekperiodes. Het wordt vaak gebruikt in snelle delen van symfonieën, concerten en sonates. Enkele beroemde voorbeelden van stukken gemarkeerd met Allegro con fuoco zijn het eerste deel van Beethovens Symfonie nr. 5, het derde deel van Mozarts Pianoconcert nr. 21 en het vierde deel van Mendelssohns Vioolconcert.
Allegro con fuoco is een veelzijdige tempomarkering die kan worden gebruikt om een breed scala aan emoties over te brengen, van vreugde en opwinding tot woede en passie. Het is een krachtig en dramatisch tempo dat veel energie en opwinding aan een muziekstuk kan toevoegen.