In dans, contrast verwijst naar het doelbewust gebruik van tegengestelde elementen om spanning of variatie in een choreografische compositie te creëren. Het gaat om het naast elkaar plaatsen van verschillende bewegingskwaliteiten, zoals snel en langzaam, groot en klein, of sterk en vloeiend. Contrasterende elementen kunnen ook veranderingen in richting, energie, frasering of formatie omvatten.
Effectief gebruik van contrast helpt specifieke momenten binnen een gechoreografeerd stuk te definiëren en te versterken, waardoor diepte en visuele interesse wordt toegevoegd. Dansers kunnen schakelen tussen lage en hoge niveaus, variërende snelheden, afwisselende symmetrische en asymmetrische posities, of combinatie van snelle en langzame bewegingen, terwijl ze verschillende energiekwaliteiten zoals spanning en ontspanning incorporeren.
Over het geheel genomen fungeert contrast als een compositorisch instrument dat dans verrijkt door verschillen te benadrukken en bepaalde delen te benadrukken, wat bijdraagt aan de ontwikkeling en dramatische kwaliteiten van een choreografisch werk.