- Er wordt aangenomen dat dans in de prehistorie is ontstaan als een vorm van expressie, ritueel en communicatie.
- Grotschilderingen en artefacten suggereren dat vroege mensen zich bezighielden met ritmische bewegingen en gebaren.
Oude beschavingen:
- In het oude Egypte, Griekenland en Rome was dans een belangrijk onderdeel van religieuze ceremonies, vieringen en theatervoorstellingen.
- In deze periode was ongeschoolde of natuurlijke dans wijdverspreid, met spontane en geïmproviseerde bewegingen.
Middeleeuwen:
- Dans werd tijdens de middeleeuwen in Europa nog steeds beoefend, voornamelijk in volkstradities en religieuze rituelen.
- Ongeschoolde dans was gebruikelijk onder de boeren en de lagere klassen, terwijl formele en uitgebreide dansen werden uitgevoerd in hoofse omgevingen.
Renaissance- en barokperiodes:
- In de renaissance- en barokperiode was er een hernieuwde belangstelling voor klassieke dansvormen, zoals ballet en stijldansen.
- Natuurlijke dans bleef een onderdeel van volkstradities en sociale bijeenkomsten, maar werd vaak als minder verfijnd beschouwd in vergelijking met formele dansstijlen.
19e eeuw:
- De 19e eeuw markeerde een verschuiving naar meer expressieve en emotionele vormen van dans.
- Isadora Duncan ontpopte zich als een pionier op het gebied van natuurlijke dans, waarbij de nadruk lag op vrije beweging en improvisatie.
20e eeuw:
- De 20e eeuw was getuige van een bloei van ongeschoolde of natuurlijke dansvormen, beïnvloed door verschillende culturele, artistieke en sociale bewegingen.
- Moderne dans, hedendaagse dans en contactimprovisatie zijn voorbeelden van natuurlijke dansstijlen die in deze periode ontstonden.
Door de geschiedenis heen heeft ongeschoolde of natuurlijke dans bestaan naast meer formele en gestructureerde dansvormen. Het blijft een levendig en evoluerend aspect van de menselijke expressie, waardoor individuen verbinding kunnen maken met hun lichaam, emoties en de wereld om hen heen.