In de film wordt Old Yeller gebeten door een wolf, maar het wordt nooit expliciet bevestigd dat de wolf hondsdolheid had. Terwijl Old Yeller tekenen van ziekte vertoont, zoals agressief en gedesoriënteerd worden, worden deze symptomen toegeschreven aan de wolfbeet zelf, geen ziekte.
De filmmakers kozen ervoor om de verhaallijn van de Rabiës weg te laten, waarschijnlijk om de grafische en verontrustende elementen die verband houden met de ziekte te vermijden, evenals de potentieel controversiële boodschap van euthanasie, wat een belangrijk onderdeel was van het einde van het boek.
De filmversie van de dood van Old Yeller richt zich op de tragische band tussen de jongen en zijn hond, en benadrukt de liefde en loyaliteit van de hond en de moeilijke beslissing van de jongen om hem neer te zetten. Het weglaten van hondsdolheid zorgt ervoor dat de focus op de krachtige emotionele kern van het verhaal blijft.