Manipulatie en angst: Danforth speelt in op Tituba's angst en bijgeloof door te suggereren dat ze in gevaar is en moet bekennen om zichzelf te redden. Hij impliceert dat als ze niet bekent, ze met ernstige gevolgen te maken kan krijgen, waaronder schade aan zichzelf of haar dierbaren.
Isolatie: Danforth isoleert Tituba van de andere verdachten en ondervraagt haar alleen. Door deze techniek voelt ze zich kwetsbaar en gevoeliger voor druk.
Leidinggevende vragen: Danforth stelt suggestieve vragen die op subtiele wijze de antwoorden suggereren die hij Tituba wil geven. Door dit te doen beïnvloedt hij haar denken en zorgt ervoor dat ze eerder de gewenste bekentenissen zal afleggen.
Bedreigingen: Danforth bedreigt Tituba met fysiek geweld en gevangenisstraf als ze niet bekent. Hij probeert haar te intimideren tot onderwerping door haar te laten geloven dat ze geen andere keus heeft dan te gehoorzamen.
Valse beloften: Danforth doet valse beloften van clementie of beloning als Tituba bekent. Hij suggereert dat als ze meewerkt, ze misschien een lichtere straf krijgt of zelfs wordt vrijgelaten.
Haar kwetsbaarheid misbruiken: Danforth profiteert van Tituba's sociale status als gemarginaliseerde vrouw en slaaf om macht en controle over haar uit te oefenen. Hij weet dat ze kwetsbaar is en dat de kans groter is dat ze bezwijkt onder druk en manipulatie.
Deze methoden, toegepast door rechter Danforth, dragen bij aan de uiteindelijke bekentenis van Tituba en spelen een belangrijke rol in de ontvouwing van de gebeurtenissen in het stuk.