1. 'Onzinkbaar' geloof en ontoereikende capaciteit van de reddingsboot :De Titanic werd geprezen als 'het onzinkbare schip', wat leidde tot een vals gevoel van veiligheid bij de ontwerpers, bouwers en bemanningsleden. Dit overmoed had tot gevolg dat het schip slechts een fractie van de totale passagiers- en bemanningscapaciteit aan boord had van een reddingsboot. De capaciteit van de reddingsboot was gebaseerd op verouderde regelgeving en de veronderstelling dat de waterdichte compartimenten van het schip zouden voorkomen dat het zou zinken.
2. Waarschuwingen negeren :Ondanks dat hij meerdere ijswaarschuwingen ontving van andere schepen in de omgeving, koos kapitein Edward Smith ervoor de snelheid en koers van de Titanic te behouden. Deze beslissing was gebaseerd op de overtuiging dat het schip zonder noemenswaardig risico door met ijs geteisterde wateren kon navigeren. De waarschuwingen werden genegeerd of niet effectief aan de bemanning doorgegeven, wat leidde tot een gebrek aan voorbereiding op een noodsituatie.
3. Overmatige snelheid in gevaarlijke omstandigheden :Kapitein Smith en zijn bemanning duwden de Titanic ertoe om met hoge snelheid te reizen, ook al waren er ijsbergen in het gebied gemeld. Het schip voer met een snelheid van ongeveer 22 knopen, wat sneller was dan aanbevolen in ijskoude wateren. De te hoge snelheid verminderde de manoeuvreerbaarheid van het schip en maakte het moeilijk om obstakels te ontwijken.
4. Het is niet gelukt om uitkijkposten te plaatsen :De Titanic had onvoldoende uitkijkposten op het kraaiennest. Er waren slechts twee uitkijkposten aanwezig en deze waren niet uitgerust met een verrekijker. Dit gebrek aan goede observatie droeg bij aan de late waarneming van de ijsberg, waardoor de beschikbare tijd voor het schip om ontwijkende maatregelen te nemen, werd verkort.
5. Ineffectieve compartimentering :De Titanic is ontworpen met 16 waterdichte compartimenten, die bedoeld waren om te voorkomen dat het schip zou zinken bij schade aan één of meerdere compartimenten. De ontwerpers hielden echter geen rekening met de mogelijkheid dat meerdere compartimenten tegelijkertijd zouden worden doorbroken, zoals gebeurde toen de Titanic de ijsberg raakte.
6. Ontoereikende training en coördinatie :De bemanning van de Titanic was niet voldoende voorbereid op een noodsituatie. Er waren tekortkomingen in de training en coördinatie, die een effectieve respons- en evacuatie-inspanningen belemmerden. De bemanning was niet bekend met de indeling en bediening van de reddingsboten, wat leidde tot verwarring en vertragingen bij de tewaterlating ervan.
7. 'Vrouwen en kinderen eerst'-beleid :Hoewel het beleid "vrouwen en kinderen eerst" werd gevolgd bij het aan boord gaan van reddingsboten, werd dit niet strikt gehandhaafd, en veel mannen bleven aan boord terwijl vrouwen en kinderen hadden kunnen worden gered. Dit beleid was weliswaar goed bedoeld, maar droeg ook bij aan het onevenredige aantal mannelijke slachtoffers.
8. Gebrek aan regelgeving en toezicht :De maritieme industrie ontbeerde destijds strenge regelgeving en toezicht. De eigenaren van de Titanic, de White Star Line, gaven prioriteit aan snelheid en luxe boven veiligheidsoverwegingen. De heersende houding van de scheepvaartindustrie van ‘veiligheid tegen elke prijs’ leidde tot onvoldoende paraatheid voor noodsituaties.
Concluderend kan het zinken van de Titanic worden toegeschreven aan meerdere factoren, waaronder trots, overmoed, ontoereikende veiligheidsmaatregelen en het onvermogen om de risico's goed in te schatten en te beperken. Deze factoren resulteerden in een reeks beslissingen die uiteindelijk leidden tot het tragische verlies van mensenlevens en een blijvende impact hadden op de maritieme veiligheidsvoorschriften.