Het geloof in hekserij was wijdverbreid tijdens de Elizabethaanse en Jacobijnse tijdperken. Heksen werden gevreesd en vaak vervolgd. Mensen geloofden dat heksen spreuken konden uitspreken, anderen konden vervloeken en op bovennatuurlijke wijze schade konden aanrichten.
Shakespeare zou zich bewust zijn geweest van deze overtuigingen en elementen van hekserij in Macbeth hebben opgenomen om een extra laag spanning toe te voegen en een gevoel van onbehagen bij het publiek te creëren. De aanwezigheid van de heksen en bovennatuurlijke gebeurtenissen zouden weerklank hebben gevonden in de hedendaagse overtuigingen en bijgelovigheden van die tijd.
Bovendien was het niet ongebruikelijk dat toneelschrijvers bovennatuurlijke elementen zoals geesten, heksen en magische spreuken verwerkten om de dramatische impact van hun werken te vergroten. Deze elementen werden vaak gezien als een manier om morele thema's te onderzoeken en een gevoel van verwondering en mysterie aan het stuk toe te voegen.
Concluderend zou het publiek in de tijd van Shakespeare hebben aangenomen dat de vreemde elementen in Macbeth, inclusief de heksen en hun profetieën, het gevolg waren van hekserij, die de heersende overtuigingen en bijgeloof van die tijd weerspiegelden.