Wat is een renner op rekening?

Een rider op een wetsvoorstel is een wijziging of aanvulling op het oorspronkelijke wetsvoorstel. Het kan worden voorgesteld door elk lid van het wetgevend orgaan en is onderworpen aan hetzelfde wetgevingsproces als het oorspronkelijke wetsvoorstel. Riders worden vaak gebruikt om niet-gerelateerde of controversiële bepalingen aan een wetsvoorstel toe te voegen om zo steun te krijgen voor het wetsvoorstel als geheel. Deze tactiek wordt ook wel 'logrolling' genoemd.

Ruiters kunnen een bron van controverse zijn, omdat ze kunnen leiden tot het aannemen van wetten die anders niet zouden zijn goedgekeurd. Critici beweren dat ruiters ondemocratisch zijn, omdat ze kunnen worden gebruikt om het normale wetgevingsproces te omzeilen. Voorstanders beweren dat ruiters een noodzakelijk instrument zijn voor wetgevers om compromissen te sluiten en wetgeving aan te nemen die anders onmogelijk zou zijn.

Hier zijn enkele voorbeelden van renners op rekeningen:

* In 2012 keurde het Amerikaanse Congres een wetsvoorstel goed waarin een clausule was opgenomen die de Environmental Protection Agency (EPA) verhinderde de uitstoot van broeikasgassen door nieuwe energiecentrales te reguleren.

* In 2015 keurde het Britse parlement een wetsvoorstel goed waarin een clausule werd opgenomen die het homohuwelijk legaliseerde.

* In 2017 keurde het Australische parlement een wetsvoorstel goed dat een extra heffing oplegde aan buitenlandse werknemers.

Ruiters kunnen een aanzienlijke impact hebben op het beleid en de wetten van een land. Ze zijn een krachtig instrument dat wetgevers kunnen gebruiken om hun doelen te bereiken, maar ze kunnen ook een bron van controverse zijn.