1. Naoorlogse economische depressie: Na de Eerste Wereldoorlog ondervond Canada een ernstige economische neergang. Dit leidde tot wijdverbreide werkloosheid, loonsverlagingen en inflatie, waardoor ontberingen werden gecreëerd voor veel werknemers.
2. Slechte werkomstandigheden: Werknemers in Winnipeg werden geconfronteerd met slechte werkomstandigheden, waaronder lange uren, lage lonen en onveilige omgevingen. Het ontbrak ook aan basisrechten, zoals het recht om vakbonden te organiseren.
3. Regeringsrepressie: De Canadese regering, met name in Manitoba, stond diep vijandig voor vakbonden. Ze onderdrukten actief stakingen en vakbondsinspanningen, vaak met behulp van politie en intimidatie.
4. Sociale en politieke onrust: De oorlogsjaren hadden geleid tot een toename van sociale en politieke onrust. Soldaten die terugkeerden uit de oorlog ondervonden problemen om werk te vinden, en er was een groeiend gevoel van ontevredenheid over het bestaande politieke en economische systeem.
5. De invloed van radicale ideeën: Sommige spitsen werden beïnvloed door socialistische en communistische ideeën. Ze geloofden dat het kapitalistische systeem inherent oneerlijk was en dat werknemers de controle over de productiemiddelen moesten overnemen.
6. De "One Big Union" -beweging: De enige Big Union (OBU) -beweging probeerde een enkele, krachtige arbeidsorganisatie te creëren die alle werknemers in Canada zou vertegenwoordigen. Deze beweging kreeg grip in Winnipeg en bood een platform voor georganiseerd protest.
7. Het "Citizen's Committee of 1000": Een groep rijke zakenmensen vormde deze commissie als reactie op de staking. Hun doel was om de staking te doorbreken en de bestaande machtsstructuren te behouden. Ze voerden actief campagne tegen de arbeiders en voedden de wrok van de publieke wrok jegens de spitsen.
8. Het "Bloody Saturday" -incident: Op 21 juni 1919 brak de Royal Northwest Monted Police gewelddadig een vreedzame demonstratie op en verwondde veel mensen. Deze gebeurtenis radicaliseerde de spitsen verder en verhoogde spanningen.
9. De arrestatie van stakingsleiders: De regering heeft uiteindelijk veel van de stakingsleiders gearresteerd en gevangengezet, waardoor de staking effectief werd beëindigd.
De Winnipeg General Strike was een cruciaal moment in de Canadese arbeidsgeschiedenis. Het benadrukte de diepe sociale en economische ongelijkheden van die tijd en de bereidheid van de overheid om arbeidsactivisme te onderdrukken. Hoewel het uiteindelijk faalde, maakte het de weg vrij voor toekomstige bewegingen van de arbeidsrechten en hielp het om het bewustzijn van de behoefte aan sociale rechtvaardigheid in Canada te vergroten.