Met andere woorden, de akoestische stijfheid is de maatstaf voor hoe moeilijk het is om het oppervlak van een materiaal te bewegen wanneer het wordt blootgesteld aan een akoestische golf. Hoe hoger de akoestische stijfheid, hoe moeilijker het is om het oppervlak te verplaatsen, en hoe minder efficiënt de akoestische golf zal zijn in het overbrengen van energie door het materiaal.
Akoestische stijfheid is een belangrijke parameter bij het ontwerp van akoestische materialen, zoals geluidsisolerende materialen en akoestische absorbers. Materialen met een hoge akoestische stijfheid worden vaak gebruikt om geluidsgolven te blokkeren of te absorberen, terwijl materialen met een lage akoestische stijfheid worden gebruikt om geluidsgolven over te brengen met minimaal energieverlies.
Lood is bijvoorbeeld een materiaal met een hoge akoestische stijfheid en wordt daarom vaak gebruikt als geluiddempend materiaal in de bouw. Aan de andere kant is glasvezel een materiaal met een lage akoestische stijfheid en wordt daarom vaak gebruikt als akoestische absorber in geluidsstudio's en andere geluidsgevoelige omgevingen.
De akoestische stijfheid van een materiaal kan worden beïnvloed door een aantal factoren, waaronder de dichtheid, porositeit en elasticiteit. Over het algemeen hebben materialen met een hoge dichtheid en lage porositeit de neiging een hoge akoestische stijfheid te hebben, terwijl materialen met een lage dichtheid en hoge porositeit de neiging hebben een lage akoestische stijfheid te hebben.