In de begindagen van vinyl werd de A-kant beschouwd als de "hoofdkant" van de plaat, en de B-kant werd vaak gezien als een bonus of minder belangrijk. In de loop van de tijd hebben B-kantnummers echter aan populariteit en betekenis gewonnen, en veel B-kantjes zijn net zo bekend en geliefd geworden als de A-kantnummers.
B-kantnummers kunnen soms over het hoofd worden gezien of terzijde worden geschoven, maar bieden vaak een inkijkje in het creatieve proces van de artiest en kunnen verborgen juweeltjes onthullen die misschien niet op het hoofdalbum zijn verschenen. In sommige gevallen zijn B-kantjes zelfs populairder geworden dan de A-kantnummers.
Met de komst van digitale muziek is het concept van A-kanten en B-kanten minder relevant geworden, omdat luisteraars gemakkelijk toegang hebben tot individuele nummers zonder dat er fysieke platen nodig zijn. De term "B-kant" wordt echter nog steeds gebruikt om te verwijzen naar niet-single nummers die op albums of EP's staan.