1. Frequentie: De frequentie van een geluid wordt gemeten in hertz (Hz). Laagfrequente geluiden worden over het algemeen als prettiger ervaren dan hoogfrequente geluiden. Dit komt omdat hoogfrequente geluiden hard en doordringend kunnen zijn, terwijl laagfrequente geluiden vaak rustgevender en ontspannender zijn.
2. Amplitude: De amplitude van een geluid wordt gemeten in decibel (dB). Geluiden met een hoge amplitude worden over het algemeen als onaangenamer ervaren dan geluiden met een lage amplitude. Dit komt omdat geluiden met een hoge amplitude luid en overstimulerend kunnen zijn, terwijl geluiden met een lage amplitude vaak zachter en rustgevender zijn.
3. Klankkleur: Het timbre van een geluid is de kwaliteit die het onderscheidt van andere geluiden met dezelfde frequentie en amplitude. Sommige timbres worden als prettiger ervaren dan andere. Het timbre van een muziekinstrument kan bijvoorbeeld aangenamer zijn dan het timbre van een machine.
4. Harmonie: De harmonie van een geluid is de manier waarop het zich verhoudt tot andere geluiden. Geluiden die in harmonie met elkaar zijn, worden als prettiger ervaren dan geluiden die in disharmonie zijn. De harmonie van een muziekstuk kan bijvoorbeeld prettiger zijn dan de harmonie van een file.
5. Context: De context waarin een geluid wordt gehoord, kan ook de waargenomen aangenaamheid ervan beïnvloeden. Een geluid dat in de ene context prettig is, kan bijvoorbeeld in een andere context onaangenaam zijn. Het geluid van muziek kan bijvoorbeeld prettig zijn in een concertzaal, maar in een bibliotheek kan het onaangenaam zijn.
Over het algemeen worden aangename geluiden gekenmerkt door lage frequenties, lage amplitudes, aangename timbres, harmonie en een positieve context. Onaangename geluiden worden gekenmerkt door hoge frequenties, hoge amplitudes, onaangename timbres, disharmonie en een negatieve context.