1. Stenenbalken: Horizontale lijnen die de toonhoogte van noten weergeven. Elke notenbalk is gekoppeld aan een specifiek instrument, stem of partij.
2. Opmerkingen: Symbolen op de notenbalken om de toonhoogte en duur van geluiden aan te geven. Noten worden weergegeven door ovale of rechthoekige koppen met stengels en vlaggen.
3. Clefs: Symbolen aan het begin van elke notenbalk om het toonhoogtebereik van de noten aan te geven. Veel voorkomende sleutels zijn onder meer de vioolsleutel, de bassleutel en de altsleutel.
4. Maatlijnen: Verticale lijnen die de notenbalk in maten of maten verdelen. Elke balk vertegenwoordigt een specifieke tijdseenheid of meter.
5. Maatsignaturen: Symbolen die aan het begin van de partituur zijn geplaatst om de meter of het aantal tellen per maat aan te geven.
6. Sleutelhandtekeningen: Symbolen aan het begin van de notenbalk om de toonsoort van de compositie aan te geven. Deze symbolen geven aan welke noten worden verhoogd of verlaagd met kruizen (#) of mollen (b).
7. Ongevalletjes: Symbolen die vóór individuele noten worden geplaatst om tijdelijk hun toonhoogte te wijzigen door de noten te verhogen (#) of te verlagen (b).
8. Dynamiek: Symbolen of afkortingen die de intensiteit of het volume van de muziek aangeven. Veel voorkomende dynamische markeringen zijn forte (luid), piano (zacht), crescendo (geleidelijk toenemend volume) en decrescendo (geleidelijk afnemend volume).
9. Tempo-indicaties: Woorden of afkortingen die de snelheid of het tempo aangeven waarin de muziek moet worden uitgevoerd. Veelgebruikte tempotermen zijn Allegro (snel), Adagio (langzaam) en Moderato (matig).
10. Articulatie: Symbolen of markeringen die aangeven hoe noten moeten worden gespeeld. Voorbeelden hiervan zijn staccato (kort en afstandelijk), legato (glad en verbonden) en tenuto (vastgehouden of aanhoudend).
11. Frasering en expressie: Gebogen lijnen of markeringen die de frasering, frasering of de groepering van noten in muzikale frasen aangeven.
Naast deze basiscomponenten kunnen muziekpartituren ook aanvullende elementen bevatten, zoals songteksten, gitaarakkoorden of aanduidingen voor specifieke instrumenten of muziektechnieken. De complexiteit van een muziekpartituur hangt af van de aard van de compositie en kan variëren van eenvoudige melodieën tot uitgebreide orkestrale arrangementen.