1. Materiaal :Mondstukken zijn meestal gemaakt van verschillende materialen, zoals messing, hard rubber, metaal of plastic. Elk materiaal verleent een onderscheidend sonisch kenmerk. Metalen mondstukken produceren bijvoorbeeld meestal een helderder en luider geluid, terwijl mondstukken van hard rubber een warmere, zachtere klank bieden.
2. Kamervorm :De interne kamervorm van het mondstuk beïnvloedt het geluid en de weerstand van het instrument. Een grotere kamer geeft over het algemeen een vollere en resonantere toon, terwijl een kleinere kamer een meer gericht, helderder geluid produceert.
3. Tipopening :De tipopening verwijst naar de grootte van de opening aan de punt van het mondstuk. Een kleinere tipopening vereist meer luchtdruk en zorgt voor een meer gecontroleerde en gerichte toon. Omgekeerd vereist een grotere tipopening minder luchtdruk en resulteert in een breder en responsiever geluid.
4. Baffle-ontwerp :Het schot is het verhoogde of gebogen oppervlak in het mondstuk dat de luchtstroom stuurt. Verschillende baffle-ontwerpen beïnvloeden de toonkwaliteit en projectie van het instrument. Een hoge baffle zorgt over het algemeen voor een helderder en helderder geluid, terwijl een lage baffle een donkerdere en warmere toon biedt.
5. Gezichtslengte :De lengte van het oppervlak is de afstand van de puntopening tot de tafel (het platte oppervlak aan de punt). Een kortere speellengte maakt de saxofoon gemakkelijker te bespelen en resulteert in een helderder, scherper geluid. Een langere speellengte biedt meer weerstand en genereert een donkerdere, rijkere toon.
6. Rails :De rails zijn ribbels aan weerszijden van de mondstuktip die de embouchure en luchtstroom van de speler beïnvloeden. Verschillende railvormen en -groottes beïnvloeden de algehele toon en bespeelbaarheid van het instrument.
Door het juiste mondstuk te selecteren en met verschillende opties te experimenteren, kunnen tenorsaxofonisten hun geluid personaliseren en vormgeven, zodat ze tegemoetkomen aan de gewenste muziekstijl en expressie.