Hier zijn de specifieke noten en waarom bepaalde primaire akkoorden mogelijk niet goed harmoniseren:
1. Root (Doen): Het I-akkoord (tonic) harmonieert goed met de grondtoon (Do).
2. Tweede (Her): Hoewel het IV-akkoord (subdominant) soms kan werken, kan het zwak of onvolledig klinken, vooral als de melodienoot de tendens van de leidende toon benadrukt.
3. Derde (Mi): Het I-akkoord (tonic) zorgt voor de sterkste harmonisatie voor de terts (Mi).
4. Vierde (Fa): Zowel het I-akkoord (tonicum) als het V-akkoord (dominant) kunnen de kwart (Fa) harmoniseren, afhankelijk van de context.
5. Vijfde (sol): Het V-akkoord (dominant) biedt de sterkste harmonisatie voor de kwint (Sol).
6. Zesde (La): Het I-akkoord (tonische) en het VI-akkoord (submediant) kunnen beide werken, maar het VI-akkoord kan voor een kleurrijker of onverwachter geluid zorgen.
7. Zevende (Ti): Het V-akkoord (dominant) biedt de sterkste harmonisatie voor de septiem (Ti).
Het is echter belangrijk om te onthouden dat de muziektheorie flexibel is, en dat er uitzonderingen of gevallen kunnen zijn waarin een primair akkoord een noot effectief kan harmoniseren, afhankelijk van de muzikale context en de bedoeling van de componist. Daarom is het altijd het beste om op een creatieve manier te experimenteren en harmonische principes te gebruiken om de gewenste muzikale klank te bereiken.