1. Stempinnen: De snaren van een viool zijn bevestigd aan stemknoppen aan de bovenkant van het instrument. Als u de stemknoppen met de klok mee draait, worden de snaren strakker, waardoor hun toonhoogte toeneemt, terwijl door de stemknoppen tegen de klok in te draaien de snaren losser worden, waardoor hun toonhoogte wordt verlaagd.
2. Vingerpositie: De vingers van de violist worden gebruikt om de snaren op verschillende punten langs hun lengte tegen te houden. Door de vinger dichter bij de brug te brengen (in de richting van de kinsteun) wordt de vibrerende lengte van de snaar korter, waardoor de toonhoogte toeneemt, terwijl het verplaatsen van de vinger van de brug (in de richting van de scroll) de vibrerende lengte zal verlengen, waardoor de toonhoogte lager wordt.
3. Brugplaatsing: De brug van een viool is een klein stukje hout dat onder de snaren zit, vlakbij de onderkant van het instrument. De positie van de brug kan de algehele spanning van de snaren en dus hun toonhoogte beïnvloeden. Door de brug iets naar voren of naar achteren te bewegen, kan de toonhoogte van alle snaren tegelijkertijd worden verhoogd of verlaagd.
4. Stringdikte: De dikte van een vioolsnaar beïnvloedt de toonhoogte. Dunnere snaren zijn flexibeler en trillen sneller, waardoor hogere toonhoogtes worden geproduceerd, terwijl dikkere snaren stijver zijn en langzamer trillen, waardoor lagere toonhoogtes worden geproduceerd.
5. Snaarmateriaal: Het materiaal dat wordt gebruikt om een vioolsnaar te maken, kan ook de toonhoogte beïnvloeden. Snaren gemaakt van darm- of synthetisch materiaal produceren over het algemeen een warmer geluid met minder spanning dan snaren gemaakt van staal of andere metalen.
6. Lichaamsresonanties: De vorm en constructie van het lichaam van de viool dragen bij aan de algehele tonale kenmerken en toonhoogteproductie. Factoren zoals de grootte en plaatsing van de klankpaal en de welving van de boven- en achterplaten kunnen op subtiele wijze de toonhoogte en het timbre van het instrument veranderen.