Er wordt aangenomen dat banjo's hun oorsprong hebben in West-Afrika, waar ze bekend stonden als akonting, banjar of konde. Deze vroege banjo's waren gemaakt van een kalebas of kalebas, met een huid over de bovenkant gespannen en een hals gemaakt van een stok. De snaren waren gemaakt van dierenhuid of plantaardige vezels.
Banjo's werden in de 17e en 18e eeuw door slaven naar Amerika gebracht. Ze werden al snel populaire instrumenten in Afro-Amerikaanse gemeenschappen, en werden al snel ook door blanke muzikanten geadopteerd. In de 19e eeuw werden banjo's gebruikt in minstreelshows en andere vormen van populair amusement.
Aan het begin van de 20e eeuw was de banjo een essentieel instrument geworden in bluegrass en andere vormen van Amerikaanse rootsmuziek. Banjospelers zoals Earl Scruggs, Bill Monroe en Ralph Stanley hielpen het instrument populair te maken en nieuwe speeltechnieken te ontwikkelen.
Tegenwoordig worden banjo's gebruikt in een grote verscheidenheid aan muziekgenres, van bluegrass en country tot folk en jazz. Ze worden ook gebruikt in traditionele muziek uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika.
Banjo's zijn meestal gemaakt van hout, met een metalen rand en een kop van huid of plastic. De snaren zijn gemaakt van metaal en zijn doorgaans gestemd in een vijfde-snaarstemming. De vijfde snaar is hoger gestemd dan de andere snaren en wordt gebruikt om het karakteristieke 'banjogeluid' te creëren.
Banjo's worden bespeeld met de vingers of een plectrum. De vingers worden gebruikt om de snaren aan te tokkelen, terwijl het plectrum wordt gebruikt om ze te tokkelen. Banjospelers gebruiken verschillende technieken om verschillende geluiden te creëren, waaronder rolls, licks en slides.
Banjo's zijn populaire instrumenten voor beginners, omdat ze relatief eenvoudig te leren spelen zijn. Ze zijn ook relatief goedkoop en draagbaar, waardoor ze een goede keuze zijn voor mensen die met een beperkt budget muziek willen spelen of die hun muziek overal mee naartoe willen nemen.