1. Paardenhoofdviool (Igill): De igill, ook bekend als de paardenhoofdviool, is een van de meest prominente traditionele Tuvan-instrumenten. Het is een tweesnarig instrument met een uitgesneden paardenhoofd bovenaan de nek. De igill produceert een beklijvend, melancholisch geluid en wordt vaak gebruikt voor improvisatieoptredens en solomelodieën.
2. Paardenliedjes: De traditionele muziek van Tuvan omvat een uitgebreid repertoire aan liederen gewijd aan paarden. Deze liederen, bekend als 'paardenliederen' of 'paardengezangen', vieren de diepe band tussen Tuvans en hun paarden. De teksten drukken vaak bewondering uit voor de fysieke eigenschappen, behendigheid en loyaliteit van het paard, en brengen emoties over die variëren van vreugde en trots tot verdriet en verlangen.
3. Verhalende epische liedjes: Tuvaanse epische liederen, bekend als 'khoomei' of 'khoomii', vertellen vaak heroïsche verhalen over krijgers en hun paarden. Deze liederen vertellen verhalen over moed, veroveringen en de cruciale rol van het paard in het nomadische leven en oorlogvoering. Het paard symboliseert kracht, uithoudingsvermogen en vrijheid in deze epische verhalen.
4. Paardritmes: Traditionele Tuvan-muziek is rijk aan ritmische patronen die de bewegingen van paarden nabootsen. Deze ritmes worden gecreëerd met behulp van verschillende percussie-instrumenten, zoals de dungur (een tonvormige trommel), kengirge (een viool van paardenhaar) en doshpuluur (een kaakharp), waardoor de galopperende gang van paarden en de dynamische energie van paardensport worden opgeroepen.
5. Op paarden geïnspireerde instrumenten: Naast de igill zijn andere Tuvan-instrumenten geïnspireerd op het paard. De eerder genoemde doshpuluur is een klein muziekinstrument dat op een hoefijzer lijkt, en de timbre- en geluidsproductietechnieken imiteren de ritmes van een galopperend paard.
6. Symboliek en culturele identiteit: Het paard speelt een symbolische rol in de Tuvan-cultuur en vertegenwoordigt vrijheid, onafhankelijkheid en de uitgestrektheid van het land. Het belichaamt de geest van de nomadische levensstijl van het Tuvan-volk en dient als een bron van trots en identiteit voor de gemeenschap.
Over het geheel genomen is het paard diep geworteld in het muzikale erfgoed en de culturele identiteit van het Tuvan-volk. De aanwezigheid ervan in de traditionele Tuvan-muziek voegt een laag emotie, geschiedenis en symboliek toe die diep resoneert met de Tuvan-gemeenschap en waardevol inzicht biedt in hun connectie met deze majestueuze dieren.