Oude harpen:
- Vroege harpen dateren uit ongeveer 3500 voor Christus, met bewijs gevonden in het oude Mesopotamië en Egypte.
- Deze vroege harpen hadden een eenvoudig ontwerp, bestaande uit een paar snaren die over een houten frame waren gespannen.
Keltische en middeleeuwse harpen:
- Tijdens de Keltische en middeleeuwse periodes (rond de 5e tot de 15e eeuw) kreeg de harp bekendheid in Europa.
- De Keltische harp, ook wel clàrsach genoemd, had een driehoekig frame en was vaak gemaakt van hout zoals wilgen- of eikenhout.
- De middeleeuwse harpen hadden meer snaren en werden groter van formaat. Ze werden gebruikt voor zowel seculiere als religieuze muziek.
Renaissance- en barokharpen:
- In de renaissanceperiode (14e tot 17e eeuw) ontstond de renaissanceharp, gekenmerkt door zijn sierlijke, gebogen lichaam.
- Tijdens de barokperiode (17e tot 18e eeuw) werd de pedaalharp uitgevonden.
- De pedaalharp maakte chromatische veranderingen in toonhoogte mogelijk door de snaarlengtes aan te passen met voetbediende pedalen.
Moderne harpen:
- In de 19e eeuw introduceerden Erard en andere harpmakers innovaties zoals dubbelwerkende pedalen en een verbeterd klankbordontwerp.
- Deze vooruitgang leidde tot de ontwikkeling van de moderne concertharp, die tegenwoordig in de klassieke muziek wordt gebruikt.
- Moderne harpen hebben doorgaans 47 snaren en staan bekend om hun rijke, volle klank.
Gedurende haar evolutie is de harp omarmd door verschillende culturen en muzikale tradities, van traditionele volksmuziek tot klassieke orkesten. Het blijft een veelzijdig en suggestief instrument, dat het publiek boeit met zijn betoverende melodieën.